تا در محله گم نشوی (جیبی)
انتشارات ماهي منتشر کرد:
همه چيز از روزي آغاز مي‌شود که دَرَگان، نويسنده‌ي پابه‌سن گذاشته، دفترچه‌ي تلفنش را گم مي‌کند. يا بهتر است بگوييم دفترچه‌ي تلفن گم‌شده‌اش را مي‌يابد. در حالت چرت نيم‌روزش است که تلفن خانه زنگ مي‌خورد. سه ماه است با کسي حرف نزده و حتي برداشتن تلفن برايش سخت است. ولي تلفن همچنان زنگ مي‌خورد. گوشي را که بر مي‌دارد صدايي آرام و تهديد آميز به او مي‌گويد که دفترچه تلفنش را پيدا کرده و مي‌تواند برايش بياورد. درگان يادش مي‌آيد که روزي شماره تلفنش و حتي آدرسش را روي دفترچه نوشته، چرا؟ يادش نمي‌آيد. از صدا مي‌ترسد و تصميم مي‌گيرد بيرون از خانه قرار بگذارد. درعين‌حال با خودش فکر مي‌کند که اصلاً به اين دفترچه نيازي دارد؟ شماره‌هاي ضروري را که برايش مهم است از بر است و شماره‌هاي آن دفترچه معلوم نيست اصلاً به کارش بيايند. ولي مرد اصرار مي‌کند که نزديک خانه‌ي اوست و مي‌تواند همين الان دفترچه را برايش بياورد. درگان قرار را براي فردا مي‌گذارد و گوشي را قطع مي‌کند. ناراحت است که اين قرار را گذاشته.
داستان تا در محله گم نشوي اينگونه آغاز مي‌شود. درگان سر قرار حاضر مي‌شود و دفترچه‌اش را از مرد مي‌گيرد. ولي اين تازه آغاز ماجراست. چرا که متوجه مي‌شود نامي داخل اين دفترچه است که براي مردي که آن را يافته آشناست و حالا او مي‌خواهد بداند دَرَگان درباره‌ي آن نام چه مي‌داند. نامي متعلق به گذشته که به يک پرونده‌ي جنايي مربوط است...
بريده‌اي از کتاب:
ناگهان ياد بخشي از خاطرات يک فيلسوف زن فرانسوي افتاد. اين فيلسوف از حرف زني جاخورده بود که در زمان جنگ گفته بود: «هر طور مي‌خواهيد فکر کنيد. جنگ نمي‌تواند در رابطه‌ي من با يک ساقه‌ي علف خللي ايجاد کند.» فيلسوف لابد پيش خودش گفته بود اين زن يا احمق است يا بي‌رگ. اما اين جمله حالا براي دَرَگان معناي ديگري داشت. به هنگام فاجعه يا اندوه، تنها راه نجات جست‌وجوي نقطه‌اي ثابت است که با چنگ زدن به آن تعادلتان را حفظ کنيد و از لبه‌ي پرتگاه سقوط نکنيد. نگاهتان روي يک ساقه‌ي علف ثابت مي‌ماند، تنه‌ي يک درخت، گلبرگ‌هاي يک گل؛ گويي خودتان را به يک قايق نجات مي‌آويزيد. ممرز يا صنوبرِ آن سوي شيشه‌ي پنجره قوت قلبش مي‌داد و با اينکه ساعت تقريباً يازده شب بود، به يُمن حضور خاموشش، او را آسوده‌خاطر مي‌کرد.
فروشگاه اينترنتي 30 بوک
شاید بپسندید
از این نویسنده
