انسان ها و خرچنگ ها (امیر کبیر)

«... در ميان گل و لاي اين باتلاق ها وجود گرسنگي بر من فاش شد... گل و لايي که خچنگ ها در آن مي جوشند و انسان هايي که با گوشت خرچنگ ها پرورش يافته اند در آن مي لولند... موجوداتي که دوزيستي هستند: آبي و خاکي، نيم انسان و نيم حيوان و از دوران کودکي با آبگوشت خرچنگ، با اين شيرپستان گل تغذيه شده اند و برادران شيري خرچنگ ها هستند...» «... آنها از گوشت خرچنگ زندگي مي کنند و از اين گلي که گوشت شده است گوشت بدن خود و گوشت بدن فرزندانشان را مي سازند... آنچه از بدن آنها دفع مي شود به گل باز مي گردد و اين فضولات دوباره خرچنگ مي شوند...» چنين است دور تسلسل زندگي و مرگ در حلبي آباد رسيف واقع در ناحيه نوردست برزيل، آنجا که زادگاه ژوزوئه در کاسترو است. آشنايي او با گرسنگي از همين جا آغاز شد و انگيزه يکي از عظيم ترين مبارزات انساني گرديد، مبارزه جهاني عليه گرسنگي، ژوزوئه دوکاسترو در اين کتاب داستان ناکامي ها و تلخي ها و رنج ها و سيه روزي هاي يک قوم گرسنه را بازگو کرده است... قومي که نوبه به نوبه اسير خشکسالي، استعمار، طغيان رودخانه ها و قرباني انقلاب هاي نافرجام است.