گردابی (داستان امروز افغانستان)(1)

برخيز،تارها را به نوا در بياور،خوش آهنگ ترين ساز دنيارا.اين منم که تورا فرياد مي زنم.اين منم که رگ هايت را به رعشه درمي آورم.اين منم که گيسوانت،رودخانه هاي من بود وحالا بر خاک جريان دارد وشناورم درآن.برخيز،کوه ها در خوابند.رودخانه ئها در خوابند.پرنده گان آن سوي خاک کوچيده اند و گرگ ها زمستان را زوزه مي کشند.دمبوره ات را بردار.از گيسوانت تاري بساز وبه صدا دربياور.بنواز،بنواز مخته هاي((سر کوه بلند))را.تا ابد بنوار که آرامش من است.بنواز تا ريشه هاي انگور را به شورش درآوري.من در ريشه هاي انگورم،در ريشه اي چنارم که شاخه هايش جاي عشق بازي گنجشکانند وسايه اش آرامشي بر گورم...