تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
چه گونه رابطه ای میان شکل هستی اجتماعی انسان،ارتباط با خویشتن ومفهوم((دیگری))وجود دارد؛شکل حضور انسان در جهان ازمجرای کدام دستگاه شناخت شناسانه تنظیم وبه او منتقل می شود؟وقتی ازکلمه ی من استفاده می کنیم دقیقا چه تصوری از این واژه در ذهن می پرورانیم،در واقع،محدوده ای که برای اشاره کردن،معرفی ونشان دادن آن از واژه ی ((من))استفاده می شود.به چه محدوده ی شناخت شناسانه ای اشاره دارد؟این محدوده تحت چه فرآیندی معین می شود،مکانیسم های غیریت سازی در فرد،چه رابطه ای با شکل گیری فهمش از بخشی از جهان به عنوان((خود))دارند؟چه قوانین با قواعدی به شکل رابطه ی این محدوده با دیگران نظارت می کنند؟چه نیتی در پس تلاش انسان ها برای ایجاد تمایز درمیان خودشان با دیگری وجود دارد؟ودر نهایت این سوال اساسی که تحت چه نیرویی((خود))های تمایز یافته ی بشری-چه در سطح اجتماعی ودر قالب گروه هایی از افراد،چه در سطح فردی ودر قالب هویت های مجزای فردی-تلاش می کنند تا ویژگی ئهای تمایز یافته ی خود را به دیگرا ن معرفی کنند؛تا مورد شناسایی قرار بگیرند؟ می توان این طور ادعا کرد که بخش مهمی از تلاش های فکری و |ژوهش های فلسفی انسان در فلسفه ی سیاسی وعلوم اجتماعی معطوف به پاسخ دادن به این سوال ها بوده است.این مسئله همچنین وقتی بیشتر اهمیت پیدا می کند که ببینیم در جهان پساهگلی بخش عمده ای از فیلسوفان سیاسی در تبیین چرایی وجود سلطه به عنوان مسئله ی اساسی در فلسفه ی سیاسی بر مبنای رابطه ی خود ودیگری کوشیده اند.
پژواک
