فرهنگ واژگان نهج البلاغه

نهج البلاغه،که آن را«اخ قرآن» ناميده اند،يکي از ماخذ اصلي علوم اسلامي در حوزه هاي ادبيات وبلاغت،فلسفه و عرفان،تاريخ اسلام،اخلاق و ادعيه وفقه و تفسير است.از اين رو،درک صحيح ترکيبات اين کتاب نقش فراواني در تبيين و تکامل اين علوم دارد. از سوي ديگر،جز با غور و وارسي در معاني متعدد واژگان و گزينش مناسب ترين معناي کاربردي آنها،درک صحيح ترکيبات اين کتاب ممکن نيست،علي الخصوص که متجاوز از هزاروچهارصد سال از نگارش و صدور اين ترکيبات مي گذرد و بسياري از واژگان در طي زمان تحول معنايي پيدا کرده و امروزه در معاني ديگري استعمال مي شوند. عدم توجه به تاليف فرهنگي تحليلي از واژگان غريب و ترکيبات نهج البلاغه ،با استمداد از فرهنگ هاي کهن و معتبر ادبيات صدر اول وبا ذکر شواهدي از قران کريم و نيز اثبات درستي معناي گزينش شده،از انگيزه هاي اصلي مولف بوده است.