تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
ساموئل بارکلی بکت(1906-1989)،داستان نویس ،نمایش نامه نویس،کارگردان تئاتر و شاعر پیشروی ایرلندی،به روایتی جزو آخرین مدرنیست ها ودر چشم اندازی دیگر،به ویژه به دلیل تاثیری که بر نویسندگان بعد از خود گذاشته،از نخستین پست مدرنیست ها به شمار می آید.او که به هردو زبان فرانسه و انگلیسی می نوشت،هرچه جلوتر می رفت،به مینی مالیسم علاقه ی بیشتری نشان می داد.بکت یکی از نویسندگان کلیدی تئاتر معروف به آبزورد بود و به گواهی آثارش نگاهی یاس آور و تراژی کمیک به فرهنگ بشری داشت.او که در نوشته هایش فرم های تازه ای را برای رمان و نمایشنامه خلق کرده و موقعیتی را آفریده که در آن انسان مدرن با بی چیزی اش تعالی می یابد،در سال1969 به عنوان برنده ی جایزه نوبل ادبیات معرفی شد. در این کتاب چهار نمایش نامه ی تلویزیونی از بکت آمده که هر چهار را خود،بلافاصله یا با فاصله ی زمانی یکی دوسال،کارگردانی کرده است. «چهار»(1980،اجرا1981)،«سه نوازس شبح»(1975،اجرا1977)،«...مگر ابرهای...»(1976،اجرا1977)و«شب و رویاها»(1982،اجرا1982)بخش هایی از زبانی هستند که ژیل دولوز،فیلسوف پر آوازه ی معاصر فرانسوی،آن را در مقاله ی بسیار مهم«فرسودگی»-که حدود یک دوم متن کتاب حاضر را به خود اختصاص داده-«زبان تصویر و فضاها»می نامد، زبانی که «می تواند کلمات و صداها را در تصویر ها گرد هم آورد،البته بنا بر یک ترکیب ویژه...این زبان در رمان متولد می شود و با عبور از میان تئاتر،راز تدوینش را در تلویزیون می یابد،صدایی از پیش ضبط شده برای تصویری که هربار در حال شکل گیری است،در این جاست که ویژگی اثر ادبی تلویزیونی به وجود می آید...»
نشر افراز
