زندگی جهان بینی و زیبایی شناسی حافظ

آنچه دريافت انديشه ي حافظ را دشوار مي سازد، دو سويه بودن جهان بيني اوست. اين دوسويگي، کشاکش وسوسه هاي زميني و جاذبه هاي آسماني است. در شعر او، از يک سو رندي و قول و غزل و دعوت به زيبايي هاي زندگي و خوش باشي خيامي موج مي زند- و از سوي ديگر، در بعضي از غزل هايش، عرفاني مي جوشد که از چشمه سار انديشه ي بايزيد و حلاج و ديگران سيراب مي شود. اين چنين، حافظ پژوهان، در مدار دو قطب سرگردان اند: دسته اي او را مانند بايزيد و عطار و سنايي و مولوي، عارف مطلق مي دانند- و دسته اي ديگر، تنها رد پاي رندي را مي جويند که منادي راه نو و پژواک آوازهاي تازه است.