دیوان مولانا محمد ولی دشت بیاضی

انتشارات اساطیر منتشر کرد:
ميرزا محمد ولی دشت بياضی متخلص به "ولی" از شاعران بنام سدهٔ دهم هجری می‌باشد. ولی معاصر شاه طهماسب اول صفوی(984-930)، شاه اسماعيل دوم(985-984) و سلطان محمد خدابنده(996-985) می‌باشد كه اوايل دورهٔ شاه عباس بزرگ(1038-996) را نيز درك كرده است.
قدیمی‌ترین تذکره‌هایی که دربارهٔ احوال و ‌زندگی ولی اطلاعاتی بدست داده‌اند، تذکرهٔ خلاصة الاشعار و خیرالبیان است. مؤلف خلاصة الاشعار در مورد او اینگونه قضاوت می‌کند: «مولانا ولی دشت بیاضی یگانه شعرای زمان و سرآمد فصحای اطراف خراسان است، در علم شعر ماهر است. اشعار بسیار از استادان به خاطر دارد، طبعش در اسالیب شعر و اقسام کلام منظوم، به غایت مرغوب است و در قصیده و غزل و رباعی و مثنوی داد سخن داده.»
اغلب تذکره‌نویسان او را شاعر سخنور و نیکو بیان عهد شاه طهماسب معرفی می‌کنند. محمد مطربی سمرقندی صاحب تذکرة الشعرا درباره شعر ولی می‌گوید: «... در خوش‌گویی شهره جهان، ابیات خوشش از صدر تا عجز به فصاحت مایل و حشو مصارعش به بلاغت شامل...»
مؤلف تذکره آتشکده آذر همه اشعارش را یکدست می‌داند و به شیرین کلامی او اعتراف می‌کند.
به جز دیوان اشعار اثر دیگری از او باقی نمانده است. کتاب حاضر كه ديوان اشعارش می‌باشد، مجموعه‌ای از سروده‌هایش در قالب‌های غزل، مثنوی، رباعيات، غزلواره، قصيده، تركيب بند و ... می‌باشد. دیوان حاضر با احتساب ابیاتی که در تذکره‌ها نقل شده «5479» بیت است.
فروشگاه اینترنتی 30بوک