گات ها کهن ترین بخش اوستا

انتشارات اساطیر منتشر کرد:
ین کتاب شامل دو گزارش(ترجمه) گاتها از استاد پورداود می‌باشد. استاد پورداود کتاب گاتها گزارش پروفسور بارتولومهٔ آلمانی را ترجمه و در سال 1305 خورشیدی در بمبئی به چاپ می‌رساند و این اولین گزارش گاتها است. پس از بیش از دو دهه تحقیق و ترجمه و تفسیر اوستا، این بار استاد پورداود ترجمهٔ بارتولومه را کنار گذاشته و خود گاتها را ترجمه می‌کند و اساس کار را به گونهٔ دیگری فراهم می‌آورد و‌بدین ترتیب گزارش دوم گاتها در سال 1331 منتشر می‌شود.
گاتها یا گاهان یا گاثه‌ها به معنی سرود است و کهن‌ترین اثر ادبی ایرانی است که در دست داریم. سرایندهٔ این سرودها خود زردشت است. در شش سرود از این گاهان، زردشت به عنوان اول شخص از خود یاد می‌کند. این سرودها نه تنها از نظر ادبی بلکه از جهت دربرداشتن تفکرات نوین آن روزگاران اهمیت بسزایی دارند. زبان آن شعر است و عدم آشنایی با اندیشه‌های ابتدایی زردشتی و مشکلات دستوری و زبان شعرگونهٔ آن، درک مفاهیم درست این سرودها را مشکل می‌سازد. ولی همهٔ این سختی‌ها مانع از این نیست که لطف و زیبایی آن را نتوانیم درک کنیم، بخصوص زمانی که سرودهای گاهان را با سرودهای همزمان ودایی آن مقایسه کنیم، بدیع بودن سروده‌های زردشت بیشتر نمایان می‌شود.
از نظر ساختمان شعری، شعر گاهانی شباهتی به شعر ودایی دارد. هر سرود مشتمل بر بندهایی است و هر بندی شامل بیت‌هایی است با تعداد ثابتی از هجا.
گاهان دارای 17 سرود است که در میان یسن‌ها قرار دارد. این هفده سرود را به پنج بخش تقسیم کرده‌اند که اصطلاحاً گاه گفته می‌شوند. این پنج گاه عبارتند از : اهونودگاه، اشتودگاه، سپنتمدگاه، وهوخشترگاه و وهیشتوایشت‌گاه. نامهای این پنج گاه از نخستین کلمات هر بخش گرفته شده‌اند و همه صورت پهلوی دارند. هر کدام از بخش‌ها دارای فصل‌هایی هستند که هات یا هاد یا ها نامیده می‌شوند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک