افسانه های ازوپ

انتشارات اساطیر منتشر کرد :
نویسندگان خوب عموماً دو ویژگی دارند - یکی اینکه می خواهند مردم نوشته های آنها را بفهمند تا اینکه بستایند؛ دوم اینکه برای خوانندگان بسیار دانا و سخت گیر نمی نویسند. اگر در تاریخ ادب گذشته ایران بنگرید، می بینید بیشتر نویسندگان و شاعران به سبب پیوستگی با فرمانروایان و کوشش در خشنود ساختن آنها و اطرافیان آنها با مردم کاری نداشتند؛ فرمانروایان را هم که می ستودند بیشتر به طمع صله یا انعام آنها بود زیرا بیشتر آن ستودگان یا ممدوحان معانی اشعار و گفتار آنها را در نمی یافتند آنها کتاب می نوشتند و شعر می گفتند ولی بیشتر برای نویسندگان یا شاعران معاصر خود کتاب می نوشتند و شعر می سرودند و میخواستند از این راه پایگاه خود را در نویسندگی و سخن سرایی به رخ همدیگر بکشند. این نکته، بویژه در روزگاری که حکومت ها عناصر بیگانه یی بودند که بر اثر زورمندی و غلبه بر فرمانروایان بومی رشته را بدست آورده بودند بیشتر و روشن تر بچشم میخورد مانند غزنویان و سلجوقیان که در دورۀ آنها بیشتر شاعران و گویندگان یکسره از فکر مردم و بیان رنجها و دردها و یا خوشی ها و کامرانیهای آنان غافل بودند مردان بزرگی مانند غزالی و فردوسی و ناصر خسرو نیز همیشه گوشه نشین یا رانده یا در بدر یا زندانی بودند - و آنها مردمی هستند که امروزه ایرانیان آنها را می شناسند و ارج می نهند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک