داستان امروز ایران (43)(آغاز فصل سرد)

دهه ي دوم زندگي ام ايران نبودم. دهه ي اول و سوم را اما در تهران گذرانده ام. بارها و بارها به محيط جديد خو گرفته ام. سرگردان ام بين گذشته و آينده، فارسي و انگليسي، سنت و تجدد، دنياي مهندسي و شيريني ادبيات. تهران را دوست دارم. مثل نسل ما، مثل من، خاکستري و پيچ در پيچ در پرهياهو است. يا بسيار سرد است يا بي نهايت گرم. مدام از پايه ويران مي کند و از نو مي سازد. تجربه مي کند. خود را باز مي آفريند. شلوغي و آشفتگي اش وام دار گفت و گوهاي ساکنانش است، که هريک، به نوعي و در جايي، بقاي خود را با «گفتن» تضمين مي کنند.