عصیانگر

«عصيانگر» حاصل تاملات انديشمندي است که بي گمان با همه ي نحله هاي فکري و عقيدتي اروپاي پس از جنگ و دوران هاي پيش از آن آشنا بوده و در جامعه اي مي زيسته که به طور مستمر تحت تاثير مکتب هاي گوناگون قرار داشته است . کامو ، در اين کتاب کم و بيش در همه تجربه هاي ايماني و عقيدتي اروپاييان از مسيحيت گرفته تا نست انگاري از فاشيسم تا کمونيسم به پژوهشي ژرف مي پردازد و تصويري روشن از سير تاريخي افکار و عقايدي که در طول زمان بر اروپا حاکم بوده است ترسيم مي کند . او نشان مي دهد که چونه کساني که از عشق به انسان دم مي زنند کشتارها را به اين دستاويز توجيه مي کنند فلسفهه را عذر خواه خود قرار مي دهند و بااستناد به آن براي رسيدن به هر هدفي تا آنجا پيش مي روند که سرانجام جانيان را مبدل به داوران مي کنند . کامو مي گويد که آدمي با افراط در نتيجه گيري از منطق عصيان، مي خواهد زمين را به قلمروي براي خدايي خود مبدل سازد و اينجاست که فرمانروايي تاريخ آغاز مي شود و انسان با همذات شدن با تاريخ ، وبا وفادار نماندن به عصيانواقعي خويش خود را وقف انقلاب هاي نيست انگارانه قرن بيستم مي کند و ...