خاطرات و اسناد عبدالحسین نوایی
انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:
عبدالحسين نوايي از جمله افرادي است که با نظر به زندگي و فعاليت‌هاي او، مي توان از رجال فرهنگي‌اش برشمرد. وي از سنين کم در مطبوعات جدي ايران قلم زد و هيچ‌گاه در عرصه ادبيات و تاريخ، قلم بر زمين نگذاشت. نوايي در وزارت فرهنگ وقت هم مشاغل گوناگوني را تجربه کرد و علاوه بر اينها در مدارس نيز تدريس مي کرد.
نوايي که متولد سال‌هاي پاياني سلسله قاجار بود، بواسطه پيشينه خانوادگي و علايق فرهنگي‌اش با روشنفکراني چون عباس اقبال آشتياني، محمد قزويني و سيدحسن تقي‌زاده همراه و همکار شد. اقبال به نوايي چندان اعتماد و اعتقاد داشت که او را به محافل ياران همراهش مي‌برد. تقي‌زاده نيز خاطراتش را براي نوايي تقرير مي‌کرد. بخش هايي از خاطرات و اسناد نوايي در اين کتاب، بازگوکننده نقل‌ها و ماجراهايي است که پيشتر از آنها سخن نرفته است.
حشر و نشرهاي فرهنگي نوايي، همنشيني‌اش با تقي‌زاده و اقبال، دوران انتشار مجله يادگار و مشاهداتش از جامعه و سياست و فرهنگ ايراني، مجموعه خاطرات و اسناد وي را به اثري حاوي نکته هاي تازه و نوگفته تبديل کرده است.
نقطه نظرهاي او درباره وقايع مهم تاريخ معاصر ايران اعم از روي کار آمدن رضاخان، شهريور 1320، قدرت‌گيري محمدرضا پهلوي، ملي شدن صنعت نفت، سقوط مصدق و حزب توده و دست‌نوشته ها و تقريرات وي که به کوشش رضا مختاري اصفهاني گرد آمده، از اين اثر، کتابي جامع و مستند درباره تاريخ معاصر ايران ساخته است.
او در بخشي از کتاب که به موضوع کودتاي 28 مرداد اختصاص دارد، چنين تعريف مي‌کند: «يادم است در خانه روبرويي ما زني بود. مثل اينکه براي غارت خانه مصدق رفته بود. يک گلدان هم نصيب او شده بود. معلوم بود خيلي ديرتر از همه رفته است. خانه فردي را که حداقل يک‌وقتي رئيس‌الوزراي اين مملکت بود غارت کردند. اقلا بايد حفظ آبرويش بشود. بيچاره و بي شعور شاه که اين آدم را درک نکرد و لجبازي کرد و بيش از همه با او کاويد. چون به او گفته بود آقا، تو سلطنتت را بکن. حکومت را بگذار دستگاه دولتي انجام بدهد. اين هماني است که مشروطيت مي‌گويد. شاه نماينده کشور و فوق احزاب است و خالي از مسئوليت. کسي که خالي از مسئوليت است، نبايد دخالت هم بکند…»
فروشگاه اينترنتي 30بوک
شاید بپسندید
