شکفتن باغ

نمي دانم چه شد كه در آن بر خورد خياباني احساس يك خويشاوند بينوا به من دست داد . پدرم يكسالي بود مرده بود، و هنوز لباس عزا تنم بود. احساس بيم و هراس، بيم از چه؟- نميدانم... نمي دانستم، آشفته بودم مي ترسيدم... مي ترسيدم حالا كه پدرم نيست كه در خانه خودمان هم نيستم بي اعتنايي كند... ولي من كه توقعي نداشتم... او كجا ! ما كجا؟... آن هم حالا كه پدرم مرده بوده...