تحلیل ردیف

انتشارات ني منتشر کرد:
در موسيقي ايراني کارگاني متشکل از گوشه ها، آوازها و دستگاه ها که شامل مجموعه اي از ملودي هاست رديف ناميده مي شود و استادان موسيقي ايراني از ديرباز براي حفظ و آموزش موسيقي ايراني آن را به کار برده اند. اين کارگان در اصل به صورت شفاهي، با سليقه ها و در شکل ها و اندازه هاي متنوع تدريس مي شده است. اين شيوه ي تدريس به «روش آموزش سينه به سينه» معروف است. به تدريج و خصوصاً از زمان ثبت نوشتاري و صوتي موسيقي در ايران، رديف شکل تثبيت شده تري يافت و بعضي از کامل ترين روايت هاي آن به نام راويانش شناخته شدند.
اين کتاب با روشي نو و يگانه رديف ميرزا عبدالله، يکي از معتبرترين روايت هاي رديف موسيقي ايراني و در عين حال رايج ترين آن ها، را تحليل و بررسي مي کند. ويژگي اين روش نگاه به رديف موسيقي دستگاهي ايران به مثابه يک زبان موسيقايي خاص است. مؤلف با تدوين نقشه اي عيني از رديف، به بررسي آن از زواياي مختلف مي پردازد و در نهايت ارائه ي دستور زبان خاصي را براي موسيقي ايراني مد نظر دارد.
داريوش طلايي نوازنده، رديف دان، پژوهشگر و مدرس دانشگاه، در سال 1331 در شهرستان دماوند و در خانواده اي موسيقي دوست به دنيا آمد. از سن يازده سالگي به فراگيري موسيقي و شرکت در هنرستان عالي موسيقي پرداخت و در سال سوم هنرستان به نواختن تار علاقمند شد. پس از پايان هنرستان، با ورود به دانشکده ي هنرهاي زيباي تهران جدي تر به امر موسيقي پرداخت. پس از فارغ التحصيلي در سال 1355، به تدريس رديف در دانشگاه تهران مشغول شد. در سال 1358 براي ادامه تحصيل به پاريس رفت و دکتري موسيقي شناسي خود را از دانشگاه نانتز فرانسه دريافت کرد. هم زمان با تحصيل در فرانسه، در مرکز مطالعه ي موسيقي شرق که وابسته به سوربن بود تدريس مي کرد. وي يک دوره نيز براي تدريس به دانشگاه واشنگتن در سياتل دعوت شد. او هم اکنون علاوه بر تدريس در دانشگاه تهران، عضو هيئت علمي گروه موسيقي دانشکده ي هنرهاي زيبا و همچنين دانشکده ي موسيقي دانشگاه هنر است. طلايي علاوه بر انتشار کتاب هايي در حوزه ي موسيقي و آلبوم هاي متعدد، کنسرت هاي مختلفي نيز در داخل و خارج کشور برگزار کرده است.
فروشگاه اينترنتي 30بوک