يَشت از نظر لغوي هم ريشه با کلمه? يسن است و معني تحت اللفظي آن نيز پرستش و نيايش است. يشت‌ها سرودهايي هستند که عموماٌ به ستايش خدايان قديم ايراني مانند مهر، ناهيد و تيشتر و غيره اختصاص دارند. همه? يشت‌ها از نظر قدمت يکسان نيستند.[?] در اوستا يشت، نام بخشي از کتابِ اوستا، کتاب ديني زرتشتيان است. يشتن در زبانِ پهلوي، بمعناي ستودن و عبادت کردن است. در اوستا، ?? يشت و به نام‌هاي گونه‌گون وجود دارد و در آنها عناصرِ مهم از ديدگاهِ مزديسنا ستوده مي‌شوند. هر يک از يشت‌هاي بزرگ در نسخه‌هاي خطي به بخش‌هايي تقسيم مي‌گردد که اصطلاحاً کرده ناميده مي‌شوند. لازم به تذکر است که تقسيم‌بندي هر يشت به بندها که در چاپ‌هاي کنوني اوستا معمول است، در نسخه‌هاي خطي ديده نمي‌شود و يک روش ابداعي است که توسط دانشمندان اوستاشناس عصر حاضر و به منظور سهولت استفاده و ارجاع به وجود آمده‌است
شاید بپسندید
از این نویسنده
