« خانه ي مادربزرگ را فروخته اند و ساعت بزرگ ديواري در منزل يک از دايي هاست-آخرين دايي. گهگاه، در نيمه شبي بيخواب تيک تاک موذي آن را در ته بالشم مي شنوم و مي دانم که «اين ساعت بعد از ما هم خواهد بود» و از سماجت عقربه هاي چرخان آن دلم ميگيرد. و بعد ، نزديک به روشنايي صبح عطري گوارا، مثل نفسي سبک و متبرک در اتاقم مي پيچد و نوازش دست هميشه مهربان گوهر تاج خانم را روي پيشاني ام حس مي کنم و دلم باز پر از ولوله هاي کودکي مي شود . مي دانم که در نوازش اين دست آشنا حرفي قديمي خفته است؛ حرفي ساده و سالم و سبکبار ، مثل آواز بازيگوش گري ها فراسوي تيک تاک دلهره انگيز ساعت هاي جهان.» خاطره هاي پراکنده مجموعه ? داستان کوتاه است که ? داستانش به نوعي خاطرات خود خانم ترقي است. خانه‌ي مادر بزرگ را فروخته‌اند و ساعت بزرگ ديواري در منزل يك از دايي‌هاست. آخرين دايي. گه گاه ، در نيمه‌شبي بيخواب، تيك‌تاك موذي آن را در ته بالشم مي‌شنوم و مي‌دانم كه اين ساعت بعد از ما هم خواهد بود و از سماجت عقربه‌هاي چرخان آن دلم ميگيرد. و بعد، نزديك به روشنايي صبح عطري گوارا، مثل نفسي سبك و متبرك در اتاقم مي‌پيچد و نوازش دست هميشه مهربان گوهرتاج خانم را روي پيشاني‌ام حس مي‌كنم و دلم باز پر از ولوله‌هاي كودكي مي‌شود. مي‌دانم كه در نوازش اين دست آشنا حرفي قديمي خفته است، حرفي ساده و سالم و سبكبار، مثل آواز بازيگوش پري‌ها فراسوي تيك‌تاك دلهره‌انگيز ساعت‌هاي جهان.
شاید بپسندید
