ناهید
تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
ویلیام بارت درد جاودانگی را «تغزل فلسفی شگرفی» نامیده است. زبان فلسفه زبانی است غامض، آکنده از اصطلاحات فنی و دیریاب. اما پای تغزل که به میان می آید، شور و سرود و سر مستی سر بر می آورد. اونامونا برای جلوه گر ساختن این تغزل شگرف از واژگانی استفاده کرده است که همچون باران و شکوفه های بهاران پر از طراوت است. درد جاودانگی در اصل مبحث غامض فلسفی است، ولی این مبحث غامض با همت طلبی از شکسپیر و دانته و میلتون و مولفان عهد جدید و در آمیختن قول و غزل آنها با درد اشتیاقی که از سینه ی شرحه شرحه از فراق رب می خیزد ، به یکی از شاعرانه ترین و شکوه مند ترین نوشته های زمان ما تبدیل شده است. بهاءالدین خرمشاهی هم به مدد دانش و بینش و قریحه ی سرشار و با همت طلبی از عطار و مولانا و خیام و سعدی و حافظ موفق شده است این « تغزل فلسفی شگرف» را در زبان فارسی باز آفرینی کند. صالح حسینی
قتل هابیل به دست برادرش قابیل نزاع آن دو بر سر نان نبود. بر سر بقای نامشان در خدا در خاطره خدایی بود
حقیقت این است که عقاید و آیینهای ساختگی و عبث هنگامی که بر ملا میشوند ایمان کسانی را که بدون تأمل آنها را پذیرفته اند سست میکنند هیچکس به اندازۀ کسانی که ایمان و اعتقاد دارند در معرض از دست دادن ایمان و اعتقاد نیست .
جهان نمایشی است که خدا برای تماشای خودش بر پا کرده است و ما لعبتکانیم که این لعبت باز به بازی میگیرد تا نمایشش هر چه خوشنماتر و تماشایی تر شود.