زیبایی شناسی انتقادی

انتشارات گام نو منتشر کرد: والتر بنيامين با تاکيد گذاردن بر پيوند هنر مدرن و دگرگوني رخ داده در سرشت ادراک حس و ماهيت و تجربه مدرن،تئودور آدورنو با برجسته کردن ماهيت اجتماعي-تاريخي اثر هنري و خود آييني آن و رابطه ديالکتيکي اش با جامعه و تاريخ آثار هنري؛و هربرت مارکوزه با به دست دادن روايتي متفاوت نسبت به ست زيبايي شناسي مارکسيستي ارتودوکس،از ماهيت شکل يا فرم و منطق دروني اثر زيبايي شناختي،هر سه در راستاي استتيک کانتي،در سنتي قرار ميگيرند که ميتوان آن را سنت زيبايي شناسي انتقادي ناميد.اين سنت زيبايي شناسي انتقادي-مارکسيستي،اثر هنري را در پيوند ديالکتيکي با کليت اجتماعي مورد بررسي قرار ميدهد ولي صرفا از آموزه هاي مارکسيسم سنتي که ميکوشد هنر را تنها در مقام نوعي ايدئولوژي در نظر آورد،کمک ميگرفت. دغدغه زيبايي شناسي انتقادي،صرفا آثار هنري وهنر به طور کلي نيست،بلکه نقد زيبايي شناختي،بالقوه قادر است گستره فراخ فرهنگ را هم در بر گيرد و از اين زهگذر به رويکرد انتقدي به جامعه بيانجامد. فروشگاه اينترنتي 30بوک