زنبق دشت

انتشارات مهرانديش منتشر کرد: من و هانريت تا مدتي بعد از غروب مانديم زير درخت هاي اقاقي،بچه ها دور وبرمان مي پلکيدند و خودشان را سپرده بودند به نور دمدمه هاي غروب آفتاب،وقتي کلمات کاري از پيش نمي بردند،اين خاموشي بود که وفادارانه به خدمت جان هاي ما مي آمد.نيازي هم نبود که دعوت بوسه اي در کار باشد،روح هاي ما بي هيچ مانعي با هم ذر رفت و آمد بودند،هردو از جادوي نشئه اي فکورانه سرمست ميشدند،در تلاطم مواج يک رويا شناور بودند.در ژرفاي يک رود غوطه ميخوردند،مثل دو پري دريايي زيبا و بشاش از آن بيرون مي آمدند و بي آنکه پيوندي از نوع خاکي اش آن ها را به هم متصل کند،تا ههرچقدر که شور التهابشان مي طلبيد،در هم گره ميخوردند. فروشگاه اينترنتي 30بوک