کاشی کاری قاجاری

انتشارات يساولي منتشر کرد: تا پيش از سده ي چهاردهم هجري(قرن بيستم)هرکس به شهرهاي ايران پا مي گذاشت،آن چه که در نگاه اول مجذوبش ميشد،کاشي کاري هاي رنگارنگ گنبدها،گلدسته ها،سر در مساجد و آرامگاه ها بود.مساجد و آرامگاه ها از نظر تيموري تا پايان دوره ي قاجار،کاشي مهم ترين عنصر تزئيني اين بناها و مهم ترين دستاورد ايران در زمينه ي تزئينات معماري بود. آنچه بيش از همه ،اهميت و تداوم استفاد از کاشي را در زينت کاري آثار معماري ايران توجيه ميکند،علل عملي و زيبايي شناختي دارد؛ماده ي اوليه ي فراوان و ارزاني (خاک و آب)که در همه جا وجود داشت.کاشي حاصل تجربه اي طولاني در زمينه ي مصالح شناسي و شرايط اقليمي ايران(گرم و خشک) بود.تجربه نشان داده که کاشي پوششي مقاوم در برابر باد و باران،گرد و غبار و آلودگي هاي ديگر است.از سازه هاي معماري در مقابل عوامل مختلف حفاظت ميکند و باعث ماندگاري اسکلت بنا ميود و فقط براي پوشاندن نقايص سطوح معماري استفاده نميشود.بلکه وسيله اي براي تجلي تزيين و کار ماده اي براي بيان ايده هاست.کاشي صمن وابستگي به ساختمان،مستقل است و به آساني تعمير يا تعويض ميشود و با هر سليقه اي سازگار است و هرگز کهنه نميشود. در اين کتاب نگارنده تلاش کرده که کاشي هاي دوره ي قاجار را معرفي و اصلاحات رايج در هنر کاشي کاري را به اجمال توضيح دهد.افزون بر اين،اصطلاحات رايج در هنر کاشي کاري را نيز در نظر گرفته است.بخش هايي در حد مقدورات و به استناد فرهنگنامه ها،کتاب هاي مرجع و مشاهده ميداني به اجمال توضيح داده شده و طبقه بندي طرح ها و نقوش کاشي ها به دليل تنوع طرح،نقش و گستردگي شان مقدور نبود و در حد اجمال به آنها پرداخته است. فروشگاه اينترنتي 30بوک