خاطرات سوگواری (جیبی)

انتشارات حرفه هنرمند منتشر کرد: رولان بارت فرداي روز مرگ مادرش، 25 اکتبر 1977، «خاطرات سوگواري» را آغاز کرد. او اين خاطرات را با خودنويس، و گاه مداد،روي تکه‌هاي کاغذي (کاغذ تحرير معمولي که به چهار قسمت تقسيم مي‌شد) مي‌نوشت. 11 نوامبر 1977 تنهايي: کسي را در خانه نداشته باشي که بتواني به او بگويي: فلان ساعت به خانه باز خواهم گشت و يا کسي که صدايش بزني (يا کسي که تنها به او بتواني بگويي) من اينجام، من آمدم. 25 نوامبر 1977 به چه چيزي نابه هنگام مي‌گويم: آن وضعيت افراطي که در آن، مامان، از ژرفاي هشياري تضعيف شده‌اش، در حالي که رنج خود را ناديده مي‌گيرد، به من (که براي باد زنش روي عسلي کنارش نشسته‌ام) مي‌گويد: «تو آنجا، آنطور که نشستع‌اي راحت نيستي» و بس. 3 اکتبر 1978 بدون او، همه چيز چه طولاني است. فروشگاه اينترنتي 30بوک