فرهنگ کوچک هنر پیشه

انتشارات قطره منتشر کرد: هنرپيشه‌اي که تته پته مي‌افتد، به اين دليل است که دهانش خشک شده است، منظور من آن شناگر مبتدي است که به هنگام شنا با دست و پايش پارو مي‌زند و موجي از آب به هوا و اطراف خود مي‌پراند. در تئاتر هم همين‌طور است. کسي که نمي‌تواند بازي کند داد مي‌کشد، با دست و پا زدن زمين و آسمان را مي‌شکافد و شلاق مي‌زند؛ از آن‌جا که نمي‌تواند احساسش را کنترل کند، نفسش مي‌گيرد، صدايش به جيغ يا تودماغي تبديل مي‌شود، ريتم را از دست مي‌دهد...کسي که روي صحنه مي‌آيد، بايد هميشه اين احساس را در تماشاگر برانگيزد که راحت راحت است. مفهوم حرف من اين نيست که بايد بي‌اعتنا و بي‌خيال بود، برعکس: همه‌ي رفتار و گفتار هنرپيشه بايد کنترل شده، هماهنگ و متعادل باشد... خلاصه کنم: براي اين‌که بتوانيم به حرفه‌ي بازيگر بودن افتخار کنيم، بايد از مطالعه و مشاهده، به خصوص در تجربه، بياموزيم؛ از دنباله‌روي مد روز پرهيز کنيم؛ از مسائل و مشکلات زمان خود غافل نباشيم و فرهنگ گذشته‌مان، طبقه‌بندي‌هاي ارسطويي (تراژدي در درجه اول، بعد از آن درام و کمدي و در درجه‌ي آخر نمايش‌هاي عروسکي و خياباني) را، بدون آن‌که مجبور به قبول آن‌ها باشيم بشناسيم. فروشگاه اينترنتي 30بوک