نامه به کودکی که هرگز زاده نشد (آوای الف)

انتشارات مجيد منتشر کرد: براي آخرين بار به دستانم که به حالت دعا رو به آسمان دراز شده بودند، نگاه کردم. بغضم را در خود خفه کردم و لبخندي زدم. ماه از مسافت‌هاي خيلي دور پيشم آمده و روي پوستم قرار گرفته بود و من بايد دورش مي‌انداختم؛ تا ابد. اگر هم مي‌خواستم نگهش دارم، باز هم نمي‌توانستم؛ چرا که هميشه نمي‌توان با اين حالت؛ يعني انگشتاني باز و بدون اين که دستت را به جايي بزني، باقي ماند . مي‌داني کوچولويم، دير يا زود دست‌هايم به جايي مي‌خورد و همه چيز مثل بخار از بين مي‌رود؛ به خاطر شوخي وقيحانه‌ي يک آدم سنگدل... . فروشگاه اينترنتي 30بوک