شماره صفرم

انتشارات نگاه منتشر کرد:
شماره‌ي‌ صفرم، هفتمين و آخرين رمان اومبرتو اکو، نويسنده‌ي ايتاليايي‌ست. اين رمان به‌مرور، با قدم زدن در کوچه پس‌کوچه‌هاي شهر ميلان سال 1992، خواننده را با موقعيت کنوني اين کشور آشنا مي‌کند. موضوع داستان درباره‌ي روزنامه‌اي‌ست که اصلن قرار نيست چاپ شود و در شماره‌ي صفرم باقي مي‌ماند؛ ولي در اين ميان، خبرِ آماده‌سازي برخي مقاله‌ها، به گوش مجرماني مي‌رسد که براي جلوگيري از انتشار آن، بايستي سر کيسه را شل کنند… اين اثر به روشني سيستم مافيا، P2، ماسونري، کامورا، کوزانوسترا، ساختار بسته‌ي کليسا و اعمال نفوذ واتيکان را نشان مي‌دهد و مشکلات سيستم بخشوده‌گي پس از جنگ را که در تار و پود نظام دموکراتيک لانه کرده، برملا مي‌سازد. شيوه‌ي نگارش آن، به نويسنده‌گان جوان مي‌آموزد چگونه بايد پيش از شروع به نوشتن يک رمان، داده‌هاي گوناگون را فراهم و پوشه‌بندي کرد. طرح خوش‌ساخت اين رمان که خود تجربه‌اي فرامتن است به‌خوبي طراحيِ پيش‌ساخته را به نمايش مي‌گذارد. اطلاعات تاريخي، ادبي، تحليل وقايع و سرک کشيدن در روزنامه‌هاي پس از جنگ جهاني دوم؛ حتا انفورماتيک درباره­ي اتومبيل‌ها يا اشرافيت کِبِک و دربار سلطنتي هم به کار مي‌آيد. هرچند، در طرح کلي، نويسنده، اطلاعات آخرالزماني و پارانوئيک و نيهليستي را در اثر برجسته مي‌کند: «دولت همه‌چيز است و تو هيچ نيستي».
نويسنده، با تجربه‌ي روزنامه‌نگاري خود، زمينه‌هاي مختلفي را به‌نام موضوع مقاله‌ها در هيئت تحريريه به بحث مي‌گذارد. اين بحث‌ها، درواقع بيان‌کننده‌ي محافظه‌کاري‌ و احتياط رسانه‌ها از وحشتِ دست‌هاي پرقدرت پشت پرده است.
شماره‌ي صفرم به سبک‌وسياق رمان‌هاي آمريکايي نوشته شده است. همراه با موتيف‌هاي: مرگ، سياست، عشق و خشونت. اين‌ رمان ساختاري منظم دارد و با رمان‌هاي دوره‌هاي پيشين؛ مانند نوشته‌هاي داستايوفسکي که در آن متن مي‌تراويد، متفاوت است؛ گويي نويسنده پيش از شروع به نوشتنِ طرح کلي داستان، پرسش‌هايي روي کاغذ مطرح کرده و خود پاسخ داده است:
موضوع رمان چيست؟ مافيا، اواخر جنگ دوم و ايتالياي 1992 که مدارک بسياري از آن زمان وجود دارد.
چند برگ است؟ مثل اغلب رمان‌ها؛ حدود 200 برگ با قلم 14.
چند بخش است؟ هژده بخش.
پس از آن، براي هر بخش پوشه‌اي باز کرده است:
حدود پنج بخش عاشقانه و احساسي با اندک دل‌خوشي‌ها که مانند ميان‌پرده‌هايي لابه‌لاي بخش‌هاي خشونت‌آميز و رياکارانه جاي مي‌گيرد و از درون آن، دنياي ويران هم‌چون کورسويي از حقيقت انساني چشمک مي‌زند.
بحث‌هاي دو نفره و جمعي در دفتر هيئت تحريريه، کافه، خانه، خيابان‌ها و ديگر جاي‌ها؛ هم‌چنين چند بخش حاشيه‌اي مانند بحث درباره‌ي اتومبيل‌ها به‌طور جداگانه گرد‌آوري و نوشته مي‌شود!
جذابيت رمان شماره‌ي صفرم در کشش دراماتيک اثر و آميخته‌گيِ دو لحن جدي و شوخي‌ست، نشانِ حرفه‌اي بودن نويسنده در بازتاب تاريخ تلخ ايتالياست.
به‌دليل اشاره‌هاي فراوان نويسنده‌ي نشانه‌شناسِ اثر به وقايع تاريخي، ‌نام جاي‌ها و شخص‌ها، پانويس‌هايي براي رفع ابهام‌ در متن گنجانده‌ام.
اين اثر از زبان اصلي، ايتاليايي، به فارسي برگردانده شده است.
فروشگاه اينترنتي 30بوک