تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
پس از مرگ آقای سولیس، خانه، از یك صومعه هم غم‌انگیزتر شد. باید لااقل دو سال عزاداری می كردند و طی شش ماه اول پنجره‌های مشرف به خیابان بسته می‌ماندند. گاوینا از غم و غصه دق می‌‌كرد. پدر مرده خود را به چشم دیده بود. رنگ پریده و نفس زنان روی چهره آرام او خم شده بود. به درون آن چشم‌‌های زنگاری رنگ و نیمه‌بسته نگاه كرده بود. به جایی اسرارآمیز، جایی مثل دریاچه شیشه‌ای، نه نوری در برداشت و نه موج می‌زد. به نظرش رسیده بود آن محفظه بی‌حركت و سرد، ژرفای مرگ نبود، ژرفای زندگی بود، آری همه چیز این‌طور پایان می‌یافت. پدرش كه تا همین دیروز می‌خندید و شوخی می‌‌كرد، اكنون بی‌حركت و بی‌زبان برای ابد بر جای مانده بود. آه كه زندگی بشر چه پوچ است!
نشر ثالث
جلد عالی متن عالی