خدایان تشنه اند

انتشارات فرهنگ جاويد منتشر کرد:
خدايان تشنه اند راهبه هاي بتکده ي آزتک (مکزيک) به پادشاه خود مونته زوما گفته بودند: «خدايان تشنه اند.» کامي دمولن، روزنامه نگار دوره ي انتقلاب کبير فرانسه، در انتقادي که عليه کشتارهاي بي رحمانه ي دادگاه ها نوشته بود، همين جمله ي راهبه ها را به کار برده بود. داستان خدايان تشنه اند حکايت زندگي و فعاليت اجتماعي و انقلابي نقاشي است که در عين داشتن روحي طاغي، نظرياتي تعصب آميز نيز نسبت به انقلاب دارد. آناتول فرانس زندگي پرتلاطم اين نقاش را در کوران وقايع انتقلاب کبير فرانسه دنبال مي کند و تصوير روشني از زندگي خصوصي او تا عضويتش در دادگاه انقلاب و مسائل روزمره ي دوره ي خفقان و ارعاب، پيش چشم خواننده مي گذارد. دورنمايه ي اصلي قصه، تعصبات مرامي است. قهرمان اول داستان مي خواهد نشان دهد آن جا که آدمي خيال مي کند حقيقت را در دست دارد، موجودي خونخوار و خشن مي شود.
فروشگاه اينترنتي 30بوک