اهمیت ارنست بودن

معرفی نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن اثر اسکار وایلد

امتیاز در گودریدز: ☆ ☆ ☆ ☆ ☆

نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن از سایت گودریدز امتیاز 4.2 از 5 را دریافت کرده است.

امتیاز در آمازون: ☆ ☆ ☆ ☆ ☆

نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن از سایت آمازون امتیاز 4.6 از 5 را دریافت کرده است.

معرفی نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن:

اهمیت ارنست بودن با عنوان فرعی یک کمدی مبتذل برای‌ آدم‌های جدی نمایشنامه‌ای از اسکار وایلد، نمایشنامه‌نویس ایرلندی است. این نمایشنامه اولین بار در 14 فوریه سال 1895 در تئاتر سنت جیمز در لندن اجرا شد. اسکار وایلد در واقع این اثر را در چهار صحنه نوشته بود اما شکل اولیۀ این اثر متشکل از سه صحنه بوده و تابه‌حال به همین شکل اجرا شده است. نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن یک نمایشنامۀ کمدی است که در آن قهرمانان برای فرار از تعهدات سنگین اجتماعی، شخصیت‌های ساختگی‌ای برای خود می‌سازند و آن را حفظ می‌کنند.

چرا باید نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن را بخوانیم؟

اسکار وایلد اهمیت ارنست بودن را در نقد جامعۀ ویکتوریایی نوشت تا ریاکاری‌های آن جامعه را با زبان طنز به خوانندگان نشان دهد. در جامعۀ آن دوران احترام و شان اجتماعی تنها نصیب افراد طبقۀ بالا می‌شد و بنابراین شخصیت‌های این نمایشنامه برای رسیدن به ارج و قرب، دست به تظاهر و ریا می‌زنند. حتی دو شخصیت زن نمایشنامه به طور غیرمعمولی تنها حاضرند با مردانی ازدواج کنند که نام‌شان «ارنست» است چون این نام در آن دوران باکلاس بود. لیدی برانکل نیز یکی دیگر از شخصیت‌های جذاب این نمایشنامه‌ است که با بیان شفاف نظراتش، در واقع وضعیت و نظرات جامعۀ ویکتوریایی را به رخ می‌کشد اما تمام صحبت‌هایش ناشی از اطلاعات ناآگاهانه و نادرست است. وایلد از شخصیت‌هایش برای افشای فرضیات بی‌اساس دوران معاصر خودش و ریاکاری نهفته در ارزش‌های جوامع ویکتوریایی استفاده کرده است.

تحلیلی بر نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن‌:

نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن دربارۀ دو جوان مجرد به نام جک ورثینگ و الجرنن مونکریف است که برای فرار از زندگی طاقت‌فرسای خود، شخصیت‌های دیگری به نام ارنست می‌سازند. این دو نفر برای رسیدن به هدف‌شان دروغ می‌گویند و درگیر فریب، جعل هویت و ماجراهای دیگری می‌شوند. اسکار وایلد در این نمایشنامه فرهنگ و آداب جامعۀ ویکتوریا را به سخره می‌گیرد و با تکیه بر طنز آن تمسخر را برای خوانندگان و تماشاگران دلپذیرتر می‌کند. عنوان فرعی نمایشنامه «یک کمدی مبتذل برای آدم‌های جدی» به خوبی دیدگاه وایلد در مورد محیط فرهنگی که در آن قرار داشت را نشان می‌دهد. اسکار وایلد سعی داشته در این نمایشنامه به زبان طنز از رسم و رسوم عقاید دوران ویکتوریایی مانند ازدواج انتقاد کند. او در این نمایشنامه دو شخصیت متضاد خلق کرده است که هر دو نقش بازی می‌کنند و برای رسیدن به هدف‌شان وانمود می‌کنند که ارنست هستند. اسکار وایلد در واقع سعی دارد با این شخصیت‌ها نشان دهد که بسیاری از مردم در زندگی تنها دست به تظاهر می‌زنند و وانمود می‌کنند. او می‌خواهد نشان دهد که مهم نیست چه کارهایی انجام می‌دهید در نهایت نام شما است که در آن جامعه اهمیت دارد. چون با این‌که شخصیت‌های اصلی هر دو مردهای خوبی هستند اما دختران نمایشنامه تنها در صورتی با آن‌ها ازدواج خواهند کرد که نام مناسبی داشته باشند. شاید بتوان این نمایشنامه را هشدار اسکار وایلد در مورد سطحی بودن نوع بشر خواند. بشری که امروزه همه چیز را در نام و نشان، برند و مارک می‌بیند. اسکار وایلد می‌خواهد نشان دهد که مردم تنها به ظاهر همه چیز اهمیت می‌دهند و نیت دیگران برایشان چندان اهمیت خاصی ندارد.

تغییرات نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن:

نسخۀ اصلی نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن شامل یک صحنه بود با شخصیتی جذاب و با طراوت به همراه دیالوگ‌های خوب که وایلد آن‌ها را در بازنویسی تغییر داد یا کنار گذاشت. تبدیل نمایشنامه از چهار صحنه به سه صحنه کمی قبل از اجرا شدن این کمدی انجام شد و مجوز اجرا به ثبت رسید. خود نویسنده به این نمایشنامۀ خود در بیش از 12 نامه اشاره کرده است. در نمایشنامۀ اصلی چهار صحنۀ اول در اتاق الجرتن مونکریف در لندن رخ می‌دهد؛ صحنۀ دو در باغ مانور هاوس، و صحنۀ سوم و چهارم در اتاق نشیمن مانور هاوس. در نسخۀ کوتاه شدۀ سه‌صحنه‌ای، به طور قابل ملاحظه‌ای صحنۀ یک بدون تغییر باقی مانده و فعالیت‌ها مانند گذشته در اتاق الجرنن مونکریف انجام می‌شوند. در صحنۀ دو ترکیب و تراکم دو صحنۀ دو و سه از نمایشنامۀ چهارصحنه‌ای را شاهدیم. تمام رخدادها در باغ رخ می‌دهند. در صحنۀ سه و چهار از نسخۀ چهارصحنه‌ای تغییرات قابل توجهی در دیالوگ‌ها وجود دارد اما اصلاحات و تجددنظرهایی ضروری هستند. فعالیت‌ها در اتاق نشیمن مانور هاوس رخ می‌دهد. نسخۀ سه‌صحنه‌ای حداقل 20 درصد کوتاه‌تر از نسخۀ چهارصحنه‌ای است.

خلاصه‌ای از پردۀ اول نمایشنامه

نمایشنامه در اتاق صبح آپارتمان الجرنن مونکریف در بخش شیک مایفر در وست اِند لندن شروع می‌شود. با بالا رفتن پرده، پیشخدمت الجرنن روی صحنه و در حال چیدن وسایل چای است در حالی که الجرنن، خارج از صحنه، به طرز بدی پیانو می‌نوازد. طولی نمی‌کشد که موسیقی قطع می شود و الجرنن وارد صحنه می‌شود و در مورد نوازندگی‌اش صحبت می‌کند اما پیشخدمت با طعنه می‌‌گوید که گوش دادن به نواختن او را «مؤدبانه» نمی‌داند. الجرنن به طور خلاصه از نوازندگی خود دفاع می‌کند و سپس به موضوع آماده‌سازی چای می‌پردازد. الجرنن به ویژه از ساندویچ‌های خیاری می‌پرسد که برای لیدی برکنل، عمه‌اش، که انتظار می‌رود همراه با دخترش گوئندلن فیرفاکس، به آنجا بیاید سفارش داده است. پیشخدمت ساندویچ‌ها را آماده کرده که الجرنن شروع به خوردن آن‌ها می‌کند و به طور اتفاقی به یک مدخل بسیار نادرست در کتابخانۀ خانه اشاره می‌کند. او با صدای بلند از حدس خود می‌گوید که چرا در خانۀ مجردها، تمام شامپاین‌ها را خدمتکارها می‌نوشند و در ادامه چند گفت‌وگوی فلسفی در مورد ماهیت ازدواج و وضعیت ازدواج ایراد می‌کند. سپس الجرنن از پیشخدمت می‌خواهد از اتاق بیرون برود و به طور مختصر در مورد وظیفۀ اخلاقی طبقۀ خدمتکار صحبت می‌کند. پیشخدمت دوباره وارد صحنه می‌شود و می‌گوید آقای ارنست ورثینگ قهرمان نمایشنامه رسیده است. الجرنن با اشتیاق از او استقبال می‌کند و از او می‌پرسد که چه چیزی او را به شهر کشانده است کار یا لذت؟ ارنست می‌گوید البته که لذت! و سپس متوجۀ سرویس چای مفصل می‌شود و می‌پرسد که الجرنن منتظر چه کسی است؟ وقتی الجرنن می‌گوید لیدی براکنل و گوئندلن خواهند آمد او خوشحال می‌شود چون قصد دارد از گوئندلن خواستگاری کند و ...

حواشی حول محور نمایشنامه

تاکنون چندین اقتباس از نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن بر روی صحنه رفته است. در سال 2002 فیلمی کمدی و عاشقانه با اقتباس از همین نمایشنامه اکران شد و بازیگرانی همچون ریس ویترسپون، روپرت اورت و کالین فیرث در آن به ایفای نقش پرداختند.

اگر از خواندن نمایشنامۀ اهمیت ارنست بودن لذت بردید، از مطالعۀ نمایشنامه‌های زیر نیز لذت خواهید برد:

شما می‌توانید به راحتی لایه‌های پنهان زندگی امروزه را در نمایشنامۀ اسکار وایلد بیابید. بنابراین اگر از خواندن این نمایشنامه لذت بردید و به خواندن نمایشنامه علاقه دارید به شما پیشنهاد می‌کنیم نمایشنامه‌های زیر را نیز مطالعه نمایید.

- سالومه نمایشنامه‌ای دیگر از اسکار وایلد است. این نمایشنامه در یک پرده است و روایت انجیلی سالومه، دخترخواندۀ هرود است که در ازای رقص هفت چادر، سر یحیی (یوحنایِ معمدان) را بر سینی درخواست می‌‌کند. وایلد اولین بار در کتاب «سه افسانه» اثر گوستاو فلوبر به داستان سالومه برخورد و این نمایشنامه را بر اساس همین کتاب نوشت.

- بادبزن خانم ویندمیر یک نمایشنامۀ کمدی چهار پرده‌ای از اسکار وایلد است که در سال 1892 در تئاتر سنت جیمز لندن اجرا شد. داستان این نمایشنامه دربارۀ خانم ویندمیر است که مشکوک می‌شود شوهرش با زن دیگری رابطه دارد و این را به شوهرش می‌گوید اما شوهرش آن را تکذیب می‌کند و آن زن دیگر را به جشن تولد همسرش دعوت می‌کند و خانم ویندمیر که از خیانت‌های احتمالی شوهرش به ستوه آمده تصمیم می‌گیرد شوهرش را به خاطر معشوقۀ دیگری ترک کند. 

دربارۀ اسکار وایلد‌: نویسنده و نمایشنامه‌نویس ایرلندی

دیگر آثار اسکار وایلد:

·         شبح کانترویل

·         منتقد به مثابه‌ی هنرمند

·         بادبزن خانم ویندمیر

·         زوال دروغگویی

·         مجموعه داستان‌های کوتاه اسکار وایلد

·         شبح شوخ طبع

·         سالومه

·         شاهزادۀ خوشبخت

·         شوهر دلخواه و زنی بی‌اهمیت

·         ماهیگیر و روحش و داستان‌های دیگر

·         تصویر دوریان گری