تئاتر فلسفه

انتشارات ني منتشر کرد:
انديشه که دورترين بازآغازيدن ها نويدش را داده است، قرار نيست بيايد. انديشه همين جاست، در متن هاي دلوز، جهنده و رقصان در برابر ما، در ميان ما؛ انديشه ي تناسلي، انديشه ي اشتدادي، انديشه ي آري گو، انديشه ي نامقولي ـ همه ي چهره هايي که ما نمي شناسيم، نقاب هايي که هرگز نديده بوديم؛ تفاوت که هيچ چيز امکان پيش بيني کردن اش را نمي دهد و بااين حال موجب مي شود افلاطون، دانز اسکوتس، اسپينوزا، لايبنيتس، کانت و همه ي فيلسوفان همچون نقاب هاي نقاب هايش بازآيند. فلسفه نه به منزله ي انديشه، بلکه به منزله ي تئاتر: تئاتر تقليدبازي ها بر صحنه هاي بس گانه، گريزان و آني که در آن حرکات بي آنکه ديده شوند، به يکديگر نشانه مي دهند؛ تئاتري که در آن در زير نقابِ سقراط، به ناگاه سوفيست قهقه مي زند؛ تئاتري که در آن وجه هاي اسپينوزا دايره اي مرکززدوده را رسم مي کنند، درحالي که جوهر همچون سياره اي ديوانه بر گرد آن ها مي چرخد؛ تئاتري که در آن فيشته ي لنگ اعلام مي کند: «منِ ترکخورده ? خودمِ منحل شده»؛ تئاتري که در آن لايبنيتس رسيده به رأس هرم، در تيرگي تشخيص مي دهد که آن موسيقيِ آسمانيْ پيرو لونر است. در اتاقکِ نگهبانيِ لوگزامبورگ، دانز اسکوتس سرش را از پنجره ي مدور مي گذراند؛ او سيبيل هايي انبوه دارد؛ اين ها سيبيل هاي نيچه اند که به کلوسوفسکي تغيير چهره داده اند.
«تئاتر فلسفه»
ميشل فوکو در پانزدهم اکتبر 1926 در پواتيه فرانسه زاده شد، در دانشگاه سوربن فلسفه خواند و ليسانس خود را در سال 1948 گرفت. وي براي مدت کوتاهي عضو حزب کمونيست فرانسه بود ولي در سال 1951 از آن حزب کنار کشيد. فوکو در دهه ي 1950 به تحصيل در روانشناسي علاقه پيدا کرد و درجه ي ليسانسي در روانشناسي و سپس ديپلمي در رشته ي آسيب شناسي رواني گرفت. در همان سال ها وي پژوهش هايي در آسيب شناسي رواني انجام داد. پس از آن وي به سوئد، لهستان و آلمان رفت و در دانشکده هاي زبان فرانسه در آن کشورها به تدريس پرداخت و سرانجام در دانشگاه هامبورگ با نوشتن رساله اي در باب جنون به اخذ درجه ي دکتري نائل آمد و در سال 1964 استاد فلسفه ي دانشگاه کلرمون در فرانسه شد. پي از آن فوکو به عنوان استاد «تاريخ نظام هاي انديشه» در کلژ دو فرانس تدريس مي کرد. فوکو به سرعت در حوزه ي روشنفکري فرانسه شهرت يافت و ديري نگذشت که نفوذي جهاني پيدا کرد. وي چشم اندازهاي يکسره نويني در فلسفه، تاريخ و جامعه شناسي گشود. در تعبيرهاي گوناگون، وي را «فرزند ناخلف ساختگرايي»، ديرينه شناسي فرهنگ غرب، پوچ نگار و ويرانگر علوم اجتماعي رايج خوانده اند. بسياري از شارحان آثار فوکو برآنند که نمي توان انديشه ي او را به آساني در درون شاخه هاي علوم اجتماعي متداول طبقه بندي کرد. با اين همه، بي شک اثر انديشه ي او بر بسياري از حوزه هاي علوم اجتماعي و فلسفه پايدار و ماندگار خواهد ماند. فوکو در 25 ژوئن 1984 درگذشت.
«تئاتر فلسفه»، «مراقبت و تنبيه»، «اراده به دانستن»، «ايران: روح يک جهان بي روح»، «تولد زيست سياست»، «ديرينه شناسي دانش» و «خاستگاه هرمنوتيک خود» آثاري ست که نشر ني از ميشل فوکو منتشر کرده است.
افشين جهانديده متولد سال 1342 در تهران است. او در رشته ي مترجمي زبان فرانسه تحصيل کرده و در سال 1372 از دانشگاه آزاد تهران فارغ التحصيل شده است. وي از سال 1371 تا سال 1378 با مجله پيام يونسکو در مقام مترجم همکاري داشته و از سال 1383 تا سال 1386 سرويراستار نشر ني بوده است.
نيکو سرخوش متولد سال 1346 در تهران است. تحصيلات دانشگاهي اش را با رشته ي مترجمي زبان انگليسي در دانشگاه آزاد اسلامي تهران آغاز کرد و در سال 1372 آن را به پايان رساند. سپس براي ادامه تحصيل به هندوستان رفت و وارد دانشگاه پونا شد. در سال 1385 در رشته ي جامعه شناسي فوق ليسانس گرفت و سرانجام در سال 1389 در مقطع دکتري رشته ي علوم سياسي از آن دانشگاه فارغ التحصيل شد.
فروشگاه اينترنتي کتاب 30بوک