تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات نی منتشر کرد:
اندیشه که دورترین بازآغازیدن ها نویدش را داده است، قرار نیست بیاید. اندیشه همین جاست، در متن های دلوز، جهنده و رقصان در برابر ما، در میان ما؛ اندیشه ی تناسلی، اندیشه ی اشتدادی، اندیشه ی آری گو، اندیشه ی نامقولی ـ همه ی چهره هایی که ما نمی شناسیم، نقاب هایی که هرگز ندیده بودیم؛ تفاوت که هیچ چیز امکان پیش بینی کردن اش را نمی دهد و بااین حال موجب می شود افلاطون، دانز اسکوتس، اسپینوزا، لایبنیتس، کانت و همه ی فیلسوفان همچون نقاب های نقاب هایش بازآیند. فلسفه نه به منزله ی اندیشه، بلکه به منزله ی تئاتر: تئاتر تقلیدبازی ها بر صحنه های بس گانه، گریزان و آنی که در آن حرکات بی آنکه دیده شوند، به یکدیگر نشانه می دهند؛ تئاتری که در آن در زیر نقابِ سقراط، به ناگاه سوفیست قهقه می زند؛ تئاتری که در آن وجه های اسپینوزا دایره ای مرکززدوده را رسم می کنند، درحالی که جوهر همچون سیاره ای دیوانه بر گرد آن ها می چرخد؛ تئاتری که در آن فیشته ی لنگ اعلام می کند: «منِ ترکخورده ? خودمِ منحل شده»؛ تئاتری که در آن لایبنیتس رسیده به رأس هرم، در تیرگی تشخیص می دهد که آن موسیقیِ آسمانیْ پیرو لونر است. در اتاقکِ نگهبانیِ لوگزامبورگ، دانز اسکوتس سرش را از پنجره ی مدور می گذراند؛ او سیبیل هایی انبوه دارد؛ این ها سیبیل های نیچه اند که به کلوسوفسکی تغییر چهره داده اند.
«تئاتر فلسفه»
میشل فوکو در پانزدهم اکتبر 1926 در پواتیه فرانسه زاده شد، در دانشگاه سوربن فلسفه خواند و لیسانس خود را در سال 1948 گرفت. وی برای مدت کوتاهی عضو حزب کمونیست فرانسه بود ولی در سال 1951 از آن حزب کنار کشید. فوکو در دهه ی 1950 به تحصیل در روانشناسی علاقه پیدا کرد و درجه ی لیسانسی در روانشناسی و سپس دیپلمی در رشته ی آسیب شناسی روانی گرفت. در همان سال ها وی پژوهش هایی در آسیب شناسی روانی انجام داد. پس از آن وی به سوئد، لهستان و آلمان رفت و در دانشکده های زبان فرانسه در آن کشورها به تدریس پرداخت و سرانجام در دانشگاه هامبورگ با نوشتن رساله ای در باب جنون به اخذ درجه ی دکتری نائل آمد و در سال 1964 استاد فلسفه ی دانشگاه کلرمون در فرانسه شد. پی از آن فوکو به عنوان استاد «تاریخ نظام های اندیشه» در کلژ دو فرانس تدریس می کرد. فوکو به سرعت در حوزه ی روشنفکری فرانسه شهرت یافت و دیری نگذشت که نفوذی جهانی پیدا کرد. وی چشم اندازهای یکسره نوینی در فلسفه، تاریخ و جامعه شناسی گشود. در تعبیرهای گوناگون، وی را «فرزند ناخلف ساختگرایی»، دیرینه شناسی فرهنگ غرب، پوچ نگار و ویرانگر علوم اجتماعی رایج خوانده اند. بسیاری از شارحان آثار فوکو برآنند که نمی توان اندیشه ی او را به آسانی در درون شاخه های علوم اجتماعی متداول طبقه بندی کرد. با این همه، بی شک اثر اندیشه ی او بر بسیاری از حوزه های علوم اجتماعی و فلسفه پایدار و ماندگار خواهد ماند. فوکو در 25 ژوئن 1984 درگذشت.
«تئاتر فلسفه»، «مراقبت و تنبیه»، «اراده به دانستن»، «ایران: روح یک جهان بی روح»، «تولد زیست سیاست»، «دیرینه شناسی دانش» و «خاستگاه هرمنوتیک خود» آثاری ست که نشر نی از میشل فوکو منتشر کرده است.
افشین جهاندیده متولد سال 1342 در تهران است. او در رشته ی مترجمی زبان فرانسه تحصیل کرده و در سال 1372 از دانشگاه آزاد تهران فارغ التحصیل شده است. وی از سال 1371 تا سال 1378 با مجله پیام یونسکو در مقام مترجم همکاری داشته و از سال 1383 تا سال 1386 سرویراستار نشر نی بوده است.
نیکو سرخوش متولد سال 1346 در تهران است. تحصیلات دانشگاهی اش را با رشته ی مترجمی زبان انگلیسی در دانشگاه آزاد اسلامی تهران آغاز کرد و در سال 1372 آن را به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل به هندوستان رفت و وارد دانشگاه پونا شد. در سال 1385 در رشته ی جامعه شناسی فوق لیسانس گرفت و سرانجام در سال 1389 در مقطع دکتری رشته ی علوم سیاسی از آن دانشگاه فارغ التحصیل شد.
فروشگاه اینترنتی کتاب 30بوک
نشر نی
