مهاتما گاندی

انتشارات روز بهان منتشر کرد:
چشمان آرام و کدر. کوتاه قد و ضعف الجثه،با صورت لاغر و گوش هاي بزرگ برگشته.شب کلاهي سفيدي بر سرو جامه سفيدي تر پارچه خشن در بر،پابرهنه،غذايش برنج است و ميوه،و به جز آب نمي آشامد.روي زمين مي خوابد،کم مي خوابد و دائم کار مي کند.گويي جسمش به حساب نمي آيد.در برخورد اول هيچ چيز در او جلب توجه نمي کند مگر حالت صبري عظيم و عشقي بزرگ .پيرسن که وي را در سال 1913 در افريقاي جنوبي مي بيند به ياد سن فرانسوا داسيز مي افتد.به سادگي کودکان است،و حتي با رقيبان خود نيز مهربان و مودب،صميميتي بي شائبه دارد. با فروتني تمام به انتقاد از خود مي پردازد و به قدري وسواسي استکه شکاک به نظر ميرسد و گويي با خود مي گويد:«من اشتباه کرده ام». هيچ سياستي در کار نيست. از اينکه ديگران را با نطق و خطابه تحت تاثير قرار دهد گريزان است،و يا بهتر بگويم اصلا به اين فکر نيست. از تظاهرات عمومي که محرک آن شخص خودش باشد بيزار است،چنان که در يکي از روزها،ضمن اين تظاهرات،اگر دوستش،مولانا شوکت علي،هيکل پهلواني خود را حائل بدن او نمي کرد،بدن حنيفش خرد شده بود. به معناي واقعي کلمه«بيمار»جعميتي است که او را مي پرستند.در باطن،از کثرت عدد طنين و از رجاله بازي و جمعيت افسار گريخته متنفر است.جز در ميان جمع قيل،احساس راحت نمي کند و جز در خلوت و انزوا«سروش آرام و خموش»،که به او فرمان مي دهد،شادمان نيست.
اين است مردي که سيصد ميليون انسان را برانگيخته و امپراتوري بريتانيا را متزلزل ساخته و در سياست بشري،نيرومندترين جنبشي را که از قريب دو هزار سال به اين سو واقع شده به وجود آورده است.
فروشگاه اينترنتي 30بوک