باغ استخوان های نمور

انتشارات نيماژ منتشر کرد: سومين رمان احمد آرام «باغ استخوان­هاي نمور» بر وارياسيون­هايي از ترس بنا گرديده است؛ چرا که اين رويکرد در مقام کنشي براي تعريف تراژدي حاکم بر تاريخ، پيرامون يک ترس جهاني و برآمده از دگرديسي مداوم ترورسيم گسترش مي­يابد. شيوه­ي روايي منحصر به فرد نويسنده در ساختار رمان، سير طبيعي دارد و هرچه پيش مي­رود و شاخصه­هاي هولناک دنياي مدرن يا پسامدرن قابليت­هاي درون متن را برجسته مي­سازد. از همين روي دست يافتن به تراژدي معاصر، و امکان رسيدن به فضاي گوتيکي داستان، لايه­هاي تو در توي رمان به جذابيت مي­رسد. احمد آرام از اين راه، جهان بصري رمان را در فرمي دراماتيک باور پذير مي­سازد تا مخاطب با سوگ آواز­هاي انسان معاصر هماهنگ شود. «من يه دندون لق دارم، گاهي دلم مي­خواد درد بکشم باهاش بازي مي­کنم و فشارش مي­دم؛ نمي­دوني چه لذتي دارد! دلم مي­خواد با زدنم همين درد و برگردوني تو چونه­م. د بزن لاکر دار. خجالت نکش! مي­دونم که تو هم به لذت مي­رسي، مرادي اين­جوري زيادن، مردايي که وقتي زناشونو زير دست و پا مي­گيرن انگار دارن تانگوي يه نفره اجرا مي­کنن.» فروشگاه اينترنتي 30بوک