کودکی را می زنند

انتشارات ني منتشر کرد:
نوشته هاي باليني فرويد که در اين جا گزيده اي از آن ها گرد آمده، تأملاتي هستند که به شکلي از رابطه ي سوژه با خود، مجال بيان مي دهند. در اين بيان شدن، آناليز در مقام رابطه و کردار، مبناي صورت بندي برخي مفاهيم قرار گرفته که اهميت انتقادي شان بعدها به واسطه ي «بازگشت به فرويد» برجسته تر مي شود. اين نوشته ها از نسبتي ميان درمان باليني و تأمل در نفس حکايت دارند که در نتيجه ي آن، مسائل رواني به منزله ي مسائلي برخاسته از شکاف هاي زندگي مدرن ظاهر مي شوند. روان کاوي از طريق اين نوع مسئله سازي، گفتار روان شناسي را از ظرفيتي انتقادي برخوردار مي کند؛ ظرفيتي معطوف به رهايي زندگي که حضور بالقوه اش در نوشته هاي باليني فرويد حس مي شود. در اين نوشته ها، اين سويه ي انتقادي به ويژه از خلال تأمل بر آن پيچ وخم ها و تناقض هايي رخ مي نمايد که ردشان بر زندگي عاشقانه حک شده است. عشق به منزله ي عرصه اي که تضادهاي تجربه ي مدرنيته را در خود نهفته دارد، به ظهور مفاهيمي راه مي دهد که مدخل هايي اساسي براي ورود به مفهوم مدرنيته اند و تأمل بر آن مي تواند در فراهم آوردن چارچوبي براي نقد وضعيت سهيم باشد.
زيگموند فرويد که به عنوان بنيان گذار علم روانکاوي از او ياد مي شود در ششم ماه مه 1856 در شهر فريبرگ جمهوري چک متولد شد. از همان سال هاي نخست سطح بالايي از هوش را نشان داد که والدين او به پرورش آن کمک کردند. او يک سال زودتر از معمول وارد دبيرستان شد و اغلب شاگرد اول بود. او که زبان آلماني و عبري را به راحتي صحبت مي کرد در مدرسه بر زبان هاي لاتين ، يوناني، فرانسوي و انگليسي تسلط پيدا کرد و ايتاليايي و اسپانيايي را نيز خودش ياد گرفت و هنگامي که زمان انتخاب شغل فرارسيد، در ميان مشاغل معدودي که در وين براي يک يهودي گشوده بود، وي پزشکي را برگزيد. او در سال 1881 به دريافت درجه دکتري نايل شد و به عنوان متخصص باليني اعصاب به کار پرداخت. فرويد در ايجاد روانکاوي و روش هاي باليني براي روبرو شدن با علم آسيب شناسي رواني از طريق گفتگو بين بيمار و روانکاو تکنيک هايي مثل استفاده از تداعي آزاد و کشف انتقال و همچنين فرايند تحليلي روانشناسي را ارائه کرد. بازتعريف فرويد از تمايلات جنسي که شامل اشکال نوزادي هم مي شد به او اجازه داد که عقده اديپ را به عنوان اصل مرکزي نظريه روانکاوي درآورد. تجزيه و تحليل او از خود و رؤياهاي بيمارانش به عنوان يک آرزوي تحقق يافته او را به يک مدل براي تجزيه و تحليل علائم باليني و سازکار سرکوب رساند و براي بسط نظريه ي خود مبني بر اين که ناخودآگاه يک مرکز براي ايجاد اختلال در خودآگاه است از آن استفاده کرد. فرويد وجود ليبيدو را قطعي مي دانست و باور داشت ليبيدو با مرگ مي جنگد و مي کوشد انسان را در هر زمينه به پيروزي برساند. در 1895 فرويد و بروئر پژوهش هايي درباره هيستري را منتشر کردند که اغلب نقطه آغاز رسمي روانکاوي تلقي مي شود. در سال 1909 فرويد از جامعه روان شناسي امريکا قدرداني رسمي دريافت کرد. از او براي يک رشته سخنراني دعوت شد که در آن جا به او درجه ي دکتراي افتخاري اهدا کردند. در طول سال هاي 1920 و 1930 که فرويد به اوج موفقيت خود رسيده بود، به سرطان دهان مبتلا شد و سلامتي او شروع به تحليل رفتن کرد. اما او تا آخرين روزهاي زندگي اش به کار ادامه داد. در اواخر سپتامبر 1939 او از پزشک خود ماکس شور خواست که اجازه ندهد بيش از آن رنج بکشد. بدين ترتيب طي روزهاي بعد، پس از دريافت سه مرتبه مرفين سرانجام در 23 سپتامبر 1939 در لندن از دنيا رفت.
نشر ني کتاب هاي «روان شناسي توده اي و تحليل اگو»، «موسي و يکتاپرستي»، «کودکي را مي زنند» اثر فرويد و کتاب هاي «واژگان فرويد» اثر پل لوران اسون و «چگونه فرويد بخوانيم» اثر جاش کوهن را منتشر کرده است.
فروشگاه اينترنتي 30بوک