مایده‌های زمینی

انتشارات اساطیر منتشر کرد:
آندره ژید (1869-1951) نویسندهٔ فرانسوی و برندهٔ جایزهٔ ادبی نوبل در سال 1947 است. ژید از نویسندگان صاحب سبک است که سبکی زیبا، ممتاز و شایان توجه دارد، سبکی که به ادعای شماری از نویسندگان مغرب زمین بر بنیاد سبک سنگین و پر صلابت کلاسیک استوار شده است.
ژید همیشه میگفت که نویسندهٔ واقعی کسی است که برخلاف جریان و سیر شرایط و مقتضیات زندگی روزمره محیط و جامعه‌اش شنا کند. ژید خود واقعاً همین کار را کرده بود و تا زنده بود بی مهابا، گستاخانه و حتی بی توجه به پیامدهای آن هر چه میخواست می‌کرد. ژید دربارهٔ نوشته‌هایش چنین گفته است: «نوشته‌ها و آثار مرا می‌توانید مثل نیزهٔ آشیل بدانید که پس از دومین تماسش با تن افرادی که قبلاً زخمی کرده بود زخمشان را درمان می‌کرد. اگر شما از خواندن هر یک از کتاب‌هایم دردمند یا پریشان خاطر شدید و یا حتی برآشفتید، آن را دوباره بخوانید؛ من مواظب بوده‌ام که پادزهر را درست زیر آن سمی پنهان کنم که کاملاً آشکار است...»
ترجمهٔ این کتاب، محصول همکاری دو تن مترجمان کتاب است که نخست هر یک به تنهایی به ترجمهٔ آن دست زدند و سپس چون قصد و شیوهٔ یکدیگر را موافق یافتند راه همکاری پیش گرفتند. اصل کتاب به زبان فرانسه، در سال 1897 چاپ شد و از آن پس مکرر به طبع رسیده است.
این کتاب زادهٔ شور و اضطراب جوانی نویسندهٔ آنست که خصوصاً در آثار گویندگان و نویسندگان متقدم زبان خود غوری فراوان داشته است. آندره ژید در این کتاب خداوند را در همهٔ موجودات هستی متجلی می‌بیند و عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند.
ژید در ابتدای کتاب آورده: ناتانائیل، آرزو مکن که خدا را در جایی جز همه جا بیابی. هر مخلوقی نشانی از خداست و هیچ مخلوقی او را هویدا نمی‌سازد. هماندم که مخلوقی نظر ما را به خویشتن منحصر کند، ما را از خدا برمی‌گرداند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک