اراده به دانستن

انتشارات ني منتشر کرد:
نبايد سکسواليته را داده اي طبيعي تصور کرد که قدرت تلاش مي کند آن را مطيع و سرکوب کند، يا حوزه اي مبهم که دانش تلاش مي کند به تدريج آن را کشف کند. سکسواليته نامي است که مي توان به سامان هاي تاريخي داد: نه واقعيتي پنهان که تسخير آن دشوار باشد، بلکه شبکه? بزرگِ سطحي که در آن برانگيختن بدن ها، تشديد لذت ها، تحريک به گفتمان، شکل گيري شناخت ها، و تقويت کنترل ها و مقاومت ها به طور زنجيروار و مطابق با چند استراتژي دانش و قدرت به يکديگر متصل مي شوند.
ميشل فوکو در پانزدهم اکتبر 1926 در پواتيه فرانسه زاده شد، در دانشگاه سوربن فلسفه خواند و ليسانس خود را در سال 1948 گرفت. وي براي مدت کوتاهي عضو حزب کمونيست فرانسه بود ولي در سال 1951 از آن حزب کنار کشيد. فوکو در دهه ي 1950 به تحصيل در روانشناسي علاقه پيدا کرد و درجه ي ليسانسي در روانشناسي و سپس ديپلمي در رشته ي آسيب شناسي رواني گرفت. در همان سال ها وي پژوهش هايي در آسيب شناسي رواني انجام داد. پس از آن وي به سوئد، لهستان و آلمان رفت و در دانشکده هاي زبان فرانسه در آن کشورها به تدريس پرداخت و سرانجام در دانشگاه هامبورگ با نوشتن رساله اي در باب جنون به اخذ درجه ي دکتري نائل آمد و در سال 1964 استاد فلسفه ي دانشگاه کلرمون در فرانسه شد. پي از آن فوکو به عنوان استاد «تاريخ نظام هاي انديشه» در کلژ دو فرانس تدريس مي کرد. فوکو به سرعت در حوزه ي روشنفکري فرانسه شهرت يافت و ديري نگذشت که نفوذي جهاني پيدا کرد. وي چشم اندازهاي يکسره نويني در فلسفه، تاريخ و جامعه شناسي گشود. در تعبيرهاي گوناگون، وي را «فرزند ناخلف ساختگرايي»، ديرينه شناسي فرهنگ غرب، پوچ نگار و ويرانگر علوم اجتماعي رايج خوانده اند. بسياري از شارحان آثار فوکو برآنند که نمي توان انديشه ي او را به آساني در درون شاخه هاي علوم اجتماعي متداول طبقه بندي کرد. با اين همه، بي شک اثر انديشه ي او بر بسياري از حوزه هاي علوم اجتماعي و فلسفه پايدار و ماندگار خواهد ماند. فوکو در 25 ژوئن 1984 درگذشت.
«تئاتر فلسفه»، «مراقبت و تنبيه»، «اراده به دانستن»، «ايران: روح يک جهان بي روح»، «تولد زيست سياست»، «ديرينه شناسي دانش» و «خاستگاه هرمنوتيک خود» آثاري ست که نشر ني از ميشل فوکو منتشر کرده است.
فروشگاه اينترنتي کتاب 30بوک