شجاعت در برهوت

کتاب شجاعت از برهوت از سایت گودریدز امتیاز 4.1 از 5 را دریافت کرده است.

کتاب شجاعت در برهوت از سایت آمازون امتیاز 4.6 از 5 را دریافت کرده است.

برنه براون، متخصص علوم اجتماعی، در کتاب شجاعت در برهوت در مورد تجربیاتی صحبت می‌کند که می‌تواند به زندگی ما معنا بخشد. کتاب شجاعت در برهوت که در سال 2017 منتشر شد، تجارب برنه براون در رسیدن به عشق، تعلق، شرم، همدلی و در نهایت شجاعت است.

«تحقیقات براون واژگان جدیدی به ما یاد داده است، او راهی برای ارتباط برقرار کردن با دیگران و به اشتراک‌گذاری درست ایده‌ها، احساسات و ترس‌هایی که همۀ ما داشته‌ایم پیدا کرده است، احساساتی که شاید ندانیم آن‌ها را چگونه بیان کنیم... براون به ما قدرت می‌دهد تا کمی شجاع‌تر باشیم.» - هافینگتون پست

«چیزی که اجتناب‌ناپذیر است، شکست و سقوط است. همۀ ما شکست خواهیم خورد. شاید ندانیم پس از آن چطور واکنش نشان دهیم یا چه کار کنیم. مهم نیست چگونه یا چه زمانی اتفاق بیفتد، همۀ ما یک انتخاب خواهیم داشت، آیا بلند می‌شویم یا نه؟ برنه براون دستش را به سمت ما دراز کرده است تا به ما کمک کند.» - سایمون سینک، نویسندۀ کتاب با چرا شروع کنید

«براون با دیدگاهی تازه، تحقیقات و لحن شوخش به ما درس شفقت می‌دهد و در عین حال با ایده‌های قابل تأملش دربارۀ روابط و دیگران ما را به فکر فرو می‌برد.» - پابلیشرز ویکلی

برنه براون در کتاب شجاعت در برهوت یک فرآیند چهار مرحله‌ای به شما معرفی می‌کند که زندگی و باورهایتان را دگرگون خواهد کرد. او یکی از آن نویسندگانی است که کتاب‌های خودیاری چندان ساده‌ای نمی‌نویسد. او در کتاب‌هایش به شما قدم‌های مشخصی نشان نخواهد داد و کتاب‌هایش در مورد تغییر و فرآیندهای آن است. کتاب شجاعت در برهوت هم در مورد باورها و ارزش‌های شخصی است و هم این‌که چطور می‌توانید به تنهایی بایستید و با دیگران به راحتی ارتباط برقرار کنید. این کتاب دربارۀ به اشتراک گذاشتن خودِ واقعی‌تان با دیگران است.

«نوشتن را که آغاز می‌کنم، حس می‌کنم ترس مرا می‌بلعد. این شرایط مخصوصاً وقتی بیش‌تر حس می‌شود که متوجه می‌شوم قرار است یافته‌های تحقیقم باورها یا ایده‌های ریشه‌دار را به‌چالش بکشد. وقتی این اتفاق می‌افتد، خیلی طول نمی‌کشد که تفکراتم شروع می‌شود: این‌را به چه کسی بگویم؟ یا اگر ایده‌های مردم را به‌پرسش بکشم، واقعاً‌ آن‌ها را ناراحت می‌کنم؟ وقتی در این شرایط نامطمئن و پرمخاطرۀ آسیب‌پذیری قرار می‌گیرم، دنبال الهام‌گرفتن از نوآوران و معترضین شجاع می‌روم؛ چرا که شجاعت آن‌ها به‌نوعی مسری است. هر چیزی را که دربارۀ آن‌ها باشد و بتوانم به آن دست پیدا کنم، می‌خوانم و تماشا می‌کنم: هر مصاحبه، هر مقاله، هر سخنرانی، هر کتاب. این کار را انجام می‌دهم تا وقتی آن‌ها را نیاز دارم، یعنی وقتی در ترس و هراس زندگی می‌کنم، کنارم بنشینند و مرا تشویق کنند. مهم‌تر از آن، در‌حالی‌که حرکاتم را زیر نظر دارند، مجبور نیستند گزافه‌گویی‌های مرا تحمل کنند. ایجاد این روند زمان‌بر بود. در سال‌های اول رویکرد مخالف این‌را امتحان کردم: یعنی ذهنم را با حرف‌های منتقدین و منفی‌باف‌ها پر کردم.»

«تجارب بی‌تعلقی، نشانگرهای زمانیِ زندگی من‌اند که خیلی زود پدیدار شدند. مهدکودک و پیش‌دبستانی را در مدرسۀ ابتدایی پل هابنس در کرانۀ غربی نیواورلئان گذراندم. سال 1969 بود و گرچه شهر شگفت‌انگیز بود و هنوز هم هست، غرق در نژادپرستی بود. سالی که من وارد مدرسه شدم، اولین سالی بود که نژادپرستی به‌صورت رسمی از مدارس حذف شده بود. دربارۀ اتفاقات اطرافم چیزی نمی‌دانستم یا خیلی آن‌را درک نمی‌کردم. خیلی کم سن‌وسال بودم؛ اما می‌دانستم مادرم صریح و سرسخت است. او خیلی سعی می‌کرد صدایش را به گوش دیگران برساند و حتی نامه‌ای به تایمزپیکایون نوشت تا مشروعیت چیزی را به‌چالش بکشد که امروز آن را «نمانگاری نژادی» می‌نامیم. می‌توانستم انرژی اطراف او را حس کنم؛ اما او هنوز هم برای من، یکی از داوطلبان کلاس درسم بود؛ کسی که پیراهن زرد یکدستی تن خودش، من و عروسک باربی‌ام می‌کرد. از تگزاس نقل‌مکان کرده بودیم و این برایم دشوار بود. شدیداً دل‌تنگ مادربزرگم بودم؛ اما مشتاق بودم در مدرسه و اطراف مجتمع آپارتمانی‌مان، دوست جدیدی پیدا کنم؛ گرچه همه‌چیز خیلی سریع پیچیده شد.»

«همان‌طور که زمان می‌گذشت، بسیاری از اطرافیانم را بهتر از خودشان می‌شناختم؛ اما خودم را از دست می‌دادم. وقتی بیست‌ویک‌ساله شدم، به کالج رفتم و از آن‌جا بیرون آمدم. از طلاق والدینم جان سالم به‌در بردم. شش ماه در اروپا مسافرت کردم و هر رفتار خودمخرب و احمقانه‌ای که بتوانید نام ببرید، به جز مواد مخدر سنگین، از من سر زد. بالاخره خسته شدم. تمام انرژی‌ام را مصرف کرده بودم. آنه لاموت از یکی از دوستان هوشیارش نقل‌قولی می‌کرد که این نوع گریز را به‌خوبی جمع‌بندی می‌کند: «می‌توانستم سطح استانداردهایم را پایین بیاورم؛ اما با سرعت بیش‌تری در حال فروپاشی بودم.» در سال 1987 با استیو آشنا شدم. بعد از بهترین دوست همیشگی اولم، یعنی النور، استیو کسی بود که با بودن در کنارش، حس می‌کردم بیش‌تر شبیه خودم هستم. او مرا می‌دید. اگرچه در پایان روزهای خودتخریبی‌ام به من رسیده بود، منِ واقعی را می‌دید و دوست داشت. آسیب روحی خانوادگی مشابهی داشت و بنابراین درد را می‌شناخت. برای اولین بار در زندگی هر دو نفرمان، دربارۀ تجارت خود حرف زدیم. شکاف را باز کردیم.»

در هرم سلسله مراتبی مزلو، تعلق اولین چیزی است که ما بلافاصله پس از اطمینان از بقای فیزیکی خود به دنبال آن هستیم. تعلق کلمه‌ای بسیار رایج است اما توصیف آن بسیار دشوار است. این کلمه به نوعی مبهم به نظر می‌رسد و انگار هر کسی معنای متفاوتی از آن برداشت می‌کند اما همه معنای آن را می‌دانند. با این‌وجود همۀ ما در بخشی از زندگی طرد شدن را تجربه خواهیم کرد و مجبوریم که تنها بایستیم. در کتاب شجاعت در برهوت، برنه‌ براون به دنبال رفع برخی از سردرگمی‌ها است. او با به اشتراک گذاشتن داستان زندگی خود در مورد اینکه چگونه به دنبال نیازهایی می‌رفت که بی‌فایده بودند، به ما می‌آموزد که چگونه از تله‌های رایج زندگی خلاص شویم و راه خود را پیدا کنیم. برای او تعلق یعنی این‌که بلد باشیم چطور به خودمان تعلق داشته باشیم. اما برای انجام چنین کاری، برای تنها ایستادن در این دنیا ما نه تنها به دیگران بلکه به شجاعت نیز نیاز داریم. برنه براون معتقد است به محض این‌که دست از تلاش برای همرنگ جماعت شدن بردارید، آن‌وقت است که راحت‌تر می‌فهمید چطور می‌توانید به خودتان تعلق داشته باشید. او معتقد است کافی‌ست یاد بگیرید که خشم و عصبانیت خود را قورت ندهید، بلکه آن را قبل از این‌که تبدیل به رنجش شود، تبدیل به یک حالت مثبت کنید. کتاب شجاعت در برهوت برنه براون به شما نشان می‌دهد که چطور به تنهایی روی پای خود بایستید.

در فرهنگی مملو از کمال‌گرایی و فرسایش مدنیت، ساکت ماندن، پنهان شدن در پناهگاه‌های ایدئولوژیک، یا همرنگ جماعت شدن بسیار ساده‌تر از خود واقعی بودن و نشان دادن خود واقعی و شجاعت در برهوت یا همان بیابان است. اما تعلق واقعی چیزی نیست که بتوان با مذاکره آن را به دست آورد؛ این یک تعهد شخصی است که باید در قلب خود داشته باشیم. برنه براون در کتاب شجاعت در برهوت از معنای تعلق واقعی صحبت کرده است. براون با ترکیب تجارب، تحقیقات، داستان‌سرایی و صداقت، مسیر روشنی را برای تعلق واقعی به این دنیا ترسیم می‌کند. او به ما شجاعت لازم برای یافتن راه یا بازگشتن از راهی نادرست را می‌دهد و آن مسیر درست از وسط برهوت می‌گذرد.

فصل اول: همه‌جا و هیچ‌جا
فصل دوم: جست‌وجوی وابستگی واقعی
فصل سوم: تنهایی عظیم؛ بحرانی روحی
فصل چهارم: سخت است نزدیک کسی باشید و از او متنفر باشید؛ نزدیک شوید
فصل پنجم: با مزخرفات روراست برخورد کنید؛ بانزاکت باشید
فصل ششم: دستان غریبه‌ها را در دست بگیرید
فصل هفتم: تکیه‌گاهی مستحکم، چهره‌ای آرام، قلبی ماجراجو
پی‌نوشت
یادداشت‌ها

کتاب‌های خودیاری برنه براون از بهترین کتاب‌ها در حوزۀ روان‌شناسی هستند. بنابراین اگر به این حوزه و کتاب‌های خودیاری علاقه‌‌مند هستید، کتاب‌ زیر نیز حتماً برایتان مفید واقع خواهد شد.

- موهبت کامل نبودن اثر دیگری از برنه براون و در واقع به نوعی جلد اول کتاب شجاعت در برهوت است. او در این کتاب از رها کردن خود آرمانی و پذیرش خودِ واقعی صحبت کرده است. این کتاب که نتیجۀ سال‌ها تحقیق و آموزش برنه براون است وارد فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز شد و نزدیک به دو میلیون نسخه از آن به فروش رفت. براون در این کتاب با ده راهکار و توصیه به شما نشان می‌دهد که چطور خودتان را دوست داشته باشید و بپذیرید.

ـ کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند اثر رابرت ام. پاپولسکی است. او تلاش می‌کند در این کتاب معنایی روشن از مفهوم مبهم استرس را ارائه کند و به ساده‌ترین شکل ممکن توضیح می‌دهد که چگونه انواع هورمون‌ها و بخش‌های مختلف مغز در پاسخ به استرس فعال می‌شوند. 

_ کتاب اطلس دل اثر برنه براون نویسنده و محقق آمریکایی است. او در کتاب اطلس دل شما را به سفرس با هشتادوهفت احساس و تجربه می‌برد تا معنای انسان‌بودن را به شما بیاموزد و در این کتاب نقشهٔ راه ارتباط معناداری را ترسیم کرده است و زبان و ابزاری در اختیارتان قرار می‌دهد تا به کمک‌شان به جهانی از انتخاب‌ها و فرصت‌های جدید راه بیابید. 

دیگر آثار برنه براون:

·         اطلس دل

·         زندگی تاب‌آورانه

·         جرئت بسیار

·         با اقتدار برخاستن آن هم وقتی زمین خورده‌ایم و تنهاییم

·         روان‌شناسی خجالت

·         زندگی شجاعانه

·         زندگی حضورمندانه

·         شهامت رهبری