رسوم دارالخلافه

انتشارات مبنا منتشر کرد:
اين کتاب، که به ظاهر پيوندي با تاريخ ايران ندارد و چنان مي نمايد که گزارشي است از چگونگي دستگاه خلافت عباسي در بغداد. اگر به دقت بررسي شود سرشار از نکاتي است که براي شناخت اوضاع اجتماعي و تاريخ ملت ما در گذشته آگاهي از آن لازم است... گذشته از نکات تاريخي و اجتماعي، گزارش بسياري از رسم ها و آيين هاي ايراني در اين کتاب به عنوان رسوم دستگاه خلافت عباسي در بغداد آمده است که شواهد تاريخي نشان مي دهد اين رسم ها در ايران قديم رواج داشته و در دوره ي اسلامي به مرکز خلافت بغداد راه يافته و خود را به گونه اي اسلامي محفوظ نگاه داشته است. نکته ي ديگري که اهميت اين کتاب ا در مسائل ايران شناسي مسلم مي دارد واژه هاي پارسي نغزي است که مولف در متن عربي کتاب به کار برده و نفوذ روشن و صريح زبان فارسي را در زبان عربي نشان مي دهد. بسياري از اين واژه ها امروز در فارسي متروک شده و بعضي از آن ها در متون قديم فارسي نيز به کار نرفته و يا اگر رفته در متون موجود فارسي نشان از آنها نداريم... بر روي هم کتابي است که در نوع خود کمتر مانندي دارد و بي هيچ گمان براي شناخت تاريخ ايران به نکات بسياري از اين کتاب نيازمنديم.
... يکي ازآيين هاي همراهي خلفا و بزرگان اين است که شخص تابع از جهت زيرين وزش باد حرکت کند تا رئيس در بالا باشد و از غباري که پاي اسب برمي انگيزد و از بوي ناخوش ناراحت نشود و بايد طرفي را که خورشيد مي تابد بگيرد تا خليفه يا رئيسي را که در پيروي اوست از خورشيد پناهي باشد و شخص بايد که در همراهي اندکي بيرون از مسير خط او باشد، چنان که مي بيني من مي کنم. تا اگر خليفه خواست که بدو متوجه شود ومايه ي رنج وي نباشد و آن گاه که گفت و تمام شد و خواست فاصله يا پيشي بگيرد در اوايل موکب باشد و هرگاه خليفه به او احتياجي پيدا کرد و از پشت سرش او را بطلبيد و در انظار او رنجي را تحمل نکند.
فروشگاه اينترنتي 30 بوک