طعم گس خرمالو

طعم گس خرمالو از سایت گودریدز امتیاز 3.5 از 5 را دریافت کرده است.

طعم گس خرمالو مجموعه‌ای از پنج داستان کوتاه اثر زویا پیرزاد نویسندهٔ معاصر است که خوانندگان بیشتر او را به واسطهٔ رمان «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» می‌شناسند. این داستان‌ها دربارهٔ زنان مختلف اجتماع است و نویسنده از داستان زندگی روزمره و دغدغه‌های این زنان در بافتِ جامعه و فرهنگ ایرانی می‌گوید. این کتاب تاکنون به زبان‌های فرانسوی، لهستانی، گرجی، ژاپنی و اسلوونیایی ترجمه شده است.

اگر زمان زیادی برای مطالعهٔ کتاب ندارید به شما خواندن داستان‌های کوتاه را پیشنهاد می‌کنیم. و مخصوصاً اگر به داستان‌های کوتاهِ ایرانی علاقه دارید حتماً این کتاب را بخوانید. داستان‌های این کتاب نثری روان و دلنشین دارند و می‌توانید به راحتی با شخصیت‌های مختلف آن‌ها همذات‌پنداری کنید و از خواندن آن‌ها لذت ببرید.

«یک سال بعد از آشنایی‌شان، مادر لیلا وقت معرفی علی به عمهٔ لیلا که تازه از آمریکا آمده بود گفت «علی آقا، نامزد لیلا جان.» پارچه‌فروش گفت «ژرسه‌اش حرف نداره! به درد همه چی می‌خوره. بُلیز، دامن، لباس.» لیلا گفت‌‌ «راستش نمیدونم. تو چی میگی رؤیا؟» آن طرف مغازه رؤیا باقی پارچه‌ها را زیر و رو می‌کرد. برگشت نگاهی به لیلا انداخت و نگاهی به ژرسهٔ گلدار. گفت «من میگم خوبه، بخر.» بعد رو کرد به پارچه‌فروش. «آقا، دو متر از این بلوزی کِرشه برام ببُر.» لیلا دست کشید به ژرسهٔ گلدار و به رؤیا نگاه کرد. «تو که نمی‌خواستی پارچه بخری.» پارچه‌فروش متر فلزی را از زیرِ توپ ژرسه بیرون کشید و رفت طرف رؤیا. «زرد یا قهوه‌یی؟» رؤيا دست کشید به کرشهٔ زرد، بعد به کرشهٔ قهوه‌یی. گفت «زرد یا قهوه‌یی؟ گمونم ـ زرد! به دامن سرمه‌یی خوب میاد.» لیلا گفت «تو که دامن سرمه‌یی نداری.» رؤیا به لیلا نگاه کرد. «ها؟ راست می‌گی، ندارم.» رو به پارچه‌فروش که متر فلزی را توی دست می‌چرخاند گفت «آقا، دامنی سرمه‌یی چی داری؟» پارچه‌فروش متر را برد طرف توپ‌های سرمه‌یی قفسه‌های بالا. بعد کرشهٔ زرد را برید، تا کرد، پیچید لای نیم ورق روزنامه، گذاشت جلو رؤیا و آمد طرف لیلا. لیلا دست‌هاش را کرد توی جیب و سر تکان داد. «باید با مادرم بیام.» پارچه‌فروش برگشت طرف رؤيا.»

«توی ساندویچ‌فروشی خیابان فرشته، علی ادای مادر لیلا را در آورد. «اگه بخاطر مسائل مالیه، من و پدرش کمک می‌کنیم.» گاز بزرگی از سازندویچ زد. تکه‌ای برگ کاهو و پوست گوجه‌فرنگی از گوشهٔ لبش آویزان شد. «مسألهٔ مالی، هه!» لیلا کاغذ شمعی دور ساندویچش را ریزریز می‌کرد. «پس چی؟» 
«چی پس چی؟»
«پس چرا نمی‌خوای عروسی کنیم؟»
پوست گوجه‌فرنگی چسبید به سق علی و به سرفه افتاد. لیلا دستپاچه بطری نوشابه را داد دستش. از شدت سرفه توی چشم‌های علی اشک جمع شد. مرد بنگاهی گفت «متراژش زیاد نیست، اما عوضش جمع‌وجور و راحته. چشم‌انداز قشنگی هم داره.» لیلا و علی از پنجرهٔ اتاق نشیمن بیرون را تماشا کردند. توی کوچه یک درخت چنار بود. بنگاهی از توی اتاق خواب گفت «گنجه به این جاداری دیده بودید؟» لیلا دوید به اتاق خواب و سرش را کرد توی گنجه. علی آمد به اتاق خواب و از پنجره نگاهی به بیرون انداخت. «چشم‌انداز این اتاقم خیلی قشنگه!» لیلا سرش را بی‌هوا چرخاند. پیشانی‌اش خورد به درِ گنجه. بنگاهی سرفه کرد. توی خرابهٔ جلو پنجرهٔ اتاق خواب دو تا سگ دنبال هم کرده بودند. علی از حمام داد زد «وانش چرا این‌قدر کثیفه؟» لیلا و بنگاهی خم شدند نگاه کردند. بنگاهی دست کشید به جدارهٔ وان. «لکهٔ رنگه. خانمی که قبلاً مستأجر اینجا بود نقاشی می‌کرد. چیزی نیس، با وایتکس پاک میشه.» لیلا رو به علی گفت «حتماً پاک میشه. خودم پاکش می‌کنم.» علی کاغذها را پخش کرده بود روی میز جلو راحتی و با ماشین حساب جمع‌ و تفریق می‌کرد.»

«لیلا استکان چای به دست، تکیه داد به قفسهٔ آشپزخانه. تق‌تق شروع شد. «وسایل اتاق خواب و لباس و پتو و خلاصه همه چی رو آبی خریده. دخترش سونوگرافی کرده. لیلا کتابی را که روی قفسهٔ آشپزخانه بود برداشت: علوم‌ تجربی سال اول راهنمایی. ورق زد. «این مال کیه؟» مادر لیلا سرش را بلند کرد. «آخِی! حتماً مال پسرشه. طفلک جا گذاشته. از همه چی دوازده تا، ملافه و روبالشی و زیرپیرهنی و پیشبند.» لیلا خواند «حلال‌ایی برای لک‌های معمولی: سبزی با صابون و الکل، ید با تیوسولفات سدیم، آدامس با تتراکلریدکربن ـ» از حیاط هنوز صدای آب‌پاشی می‌آمد. لیلا گفت «کاغذ مداد کجا داری؟» مادر لیلا سبزی‌های خردشده را کیسه‌کیسه می‌کرد. «توی کشوی دست چپ. دستت درد نکنه، چند تا «آش» بنویس چندتام «کوکو» بذارم تو سبزی‌ها. حواس که ندارم، قاطی نمی‌کنم.» لیلا نوشت «رنگ با تینر.» مادر لیلا نگاهش کرد. «من کی باید سیسمونی درست کنم؟» لیلا رفت طرف پنجره. «بابام روزی چند دفعه باغچه آب می‌ده؟» 
لیلا به خواربارفروش گفت‌ «تینر دارید؟» 
خواربارفروش گفت «تینل؟ رنگ‌فروشا تینل دارن، خانوم.»
لیلا توی مغازهٔ رنگ‌فروشی منتظر ماند تا نوبتش شد.»

کتاب طعم گس خرمالو مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه با عناوین «آپارتمان»، «طعم گس خرمالو»، ‌«لکه‌ها»، «پِرلاشز» و «سازدهنی» است. دو داستان «لکه‌ها» و «سازدهنی» انسجام خاصی ندارند ولی نویسنده در تمام این داستان‌ها به مسائل زنان و چالش‌های پیش‌روی زنان و روابط زنان و مردان پرداخته است و از داستان زندگی زنان مختلف می‌گوید و روابط را از دیدگاه زنان مختلف جامعه بازگو می‌کند. داستانِ کوتاه «آپارتمان» که در این مجموعه چاپ شده است ساختاری متفاوت دارد و نویسنده در این داستان از شکست و ویرانی رابطهٔ یک زوج جوان می‌گوید که در بخش اول آن نویسنده به جدایی شخصیت‌های داستان اشاره کرده است و پس از آن از تصمیم شخصیت زن داستان برای خرید یک آپارتمان و تنهایی زندگی‌کردن می‌گوید. در بخش دوم داستان «آپارتمان» به زوجی متفاوت و زندگی متفاوت‌شان پرداخته است و درنهایت نشان می‌دهد که زندگی این دو زوج چگونه بهم گره می‌‌خورد.

• لکه‌ها
• آپارتمان
• پِرلاشز
• سازدهنی
• طعم گس خرمالو

• کتاب مثل همه‌ی عصرها اثر دیگری از زویا پیرزاد نویسندهٔ معاصر ایرانی است. این کتاب مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه است که زویا پیرزاد در آن به زندگی معمول آدم‌ها پرداخته و از زندگی معمول آدم‌ها می‌گوید. مخاطب با داستان‌های سادهٔ این کتاب همراه می‌شود و با شخصیت‌های سادهٔ این کتاب همذات‌پنداری می‌کند.

• کتاب عادت می‌کنیم اثر معروف و پرطرفدار زویا پیرزاد نویسندهٔ معاصر است. این کتاب یکی از آشناترین و ملموس‌ترین داستان‌ها در زمینهٔ رمان‌های اجتماعی است و زویا پیرزاد در این کتاب داستان انسان‌های مختلف و روابط میان افراد را به‌تصویر کشیده است و از زندگی سه زن از سه نسل مختلف می‌گوید.

• کتاب چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم رمانِ پرطرفدار دیگر زویا پیرزاد نویسندهٔ معاصر است. حوادث این رمان در آبادان و در دههٔ 1340 یا 1350 رخ می‌دهد و نویسنده به زندگی یکنواخت زنی ارمنی به نام کلاریس پرداخته است که همسر و مادری نمونه است اما دچار روزمرگی می‌شود.