خاکستر گل ها

انتشارات علمي فرهنگي منتشر کرد:
محسن مي گويد: «قاسم کفتري کودکي هاي تو همان رسول ديوانه نوجواني من است که روزهاي عاشورا شور ميگرفت و محله را مي گذاشت روي سرش».
صداي سوت بلبلي از خيابان ساليان دور تا امروز شنيده ميشود. قاسم کفتري از زير پنجره خانه ما ميگذرد و آواز ميخواند. مادرم پنجره را مي بندد و او را لعن و نفرين ميکند. مادرم معتقد است صداي او خواب و آرام پريان را هم پريشان ميکند، چه رسد به آدم ها. از بس خوب ميخواند!
قاسم کفتري از انتهاي يک شب تابستاني ميگذرد و ميخواند:
از آتش عشق هرکه افروخته نيست
با او سر سوزني دلم دوخته نيست
گر سوخته دل نه اي ز ما دور که ما
آتش به دلي زنيم کو سوخته نيست
و من به گل هاي آتش گرفته خاک فکر ميکنم و به خاکستر بر جاي مانده از گل ها؛ به خاکستر گل ها.
فروشگاه اينترنتي 30بوک