پارادایم کثرت گرا

انتشارات اختران منتشر کرد:
فيلسوفان کلاسيک بر اين باور بودند که بايد مردم و مقامات هميشه از آن ها کمک بخواهند و اين باور را جا انداخته بودند که فيلسوف در راس جمله خردمندان است. فيلسوفان پست مدرن چنين ادعاهايي نداشتند. علت، البته نه تواضع آن ها، که فقدان آمريت و نخوت بود. آمريت و نخوتي که در طول بيش از دو هزار سال در قالب فلسفه هاي کلاسيک رسوب کرده بود. فلسفه هاي کلاسيک هميشه اين باور را در اذهان مردمان القا ميکردند که گويا انسان هاي معمولي بايد انديشه هاي اصولي و خردمندانه را از خردمندان (و در راس آن ها از فلاسفه) ياد بگيرند. فلسفه هاي پست مدرن تو هم هرمي بودن و سلسله مراتبي بودن خرد را در هم ريختند. انسان ها شيوه هاي زندگي خود را بنابر نيازها و گرايش ها و خواست ها و اهدافشان ميسازند و در محدوده ي زندگي شخصي خود بهترين مرجع تشخيص درستي و نادرستي و سودمندي و نا سودمندي آن ها هستند. انسان ها هستند که ساختارهاي افقي را به وجود مي آورند و به تدريج و گاه با پرداخت هزينه هاي بسيار سنگين ياد ميگيرند که درباره ي چندي و چوني باورها و شيوه هاي زندگي همسايه ها ارزش گذاري نکنند. در پارادايم کثرت، ساختارهاي عمودي در حال دگرديسي به ساختارهاي افقي اند.
(از متن کتاب)
فروشگاه اينترنتي 30بوک