حق و سواستفاده از آن

انتشارات کارنامه منتشر کرد:

حق چيز خوبي است و هر چيز خوبي ممکن است مورد سوء استفاده قرار بگيرد. واژه حق عمدتاً به دو چيز دلالت دارد؛ در يک معني حق اشاره است به ذات مقدس و متعالي پروردگار... و در معناي ديگر مراد از حق قدرت و امتياز و اختياري است که در اجتماعي بشري به يک شخص (خواه حقيقي و خواه حقوقي) اعطا شده باشد، و در همين معني اخير است که احتمال سوء استفاده از آن توجه به صاحب‌نظران علم حقوق را به خود معطوف مي‌دارد.
کسي که در مقام اعمال و اجراي حق خود برآمده است در نظر اول هيچ ايرادي متوجه او نيست. حقي که نشود از آن برخوردار شد معني و مفهوم خود را از دست مي‌دهد، اما استفاده هم بد و خوب دارد. چه ملاک‌هايي ممکن است براي تشخيص استفاده بد از استفاده خوب مورد نظر قرار گيرد؟
روشن‌ترين مصداق استفاده بد آنجاست که صاحب حق سوء نيت دارد؛ حقي را به موقع اجرا مي‌گذارد براي آنکه به ديگري آسيب برساند. اصلاً ممکن است در اين اعمال حق فايده‌اي به خود او نرسد يا فايده‌اي جزيي برسد که در مقايسه با آسيبي که به ديگري مي‌رسد. وزني نياورد. اين البته معني سر راست «سوء استفاده» است و بايد از آن جلوگيري شود. اما چه بسا که مطلب به اين روشني نيست.

فروشگاه اينترنتي 30بوک