مسیو ابراهیم و گل های قرآن

انتشارات حکمت کلمه منتشر کرد:

پاريس، دهه 60 ميلادي، محله جنوب‌شهر، خياباني موسوم به خيابان آبي، جنب خيابان پرديس، جايي که زنان خياباني با شيوه خود امرار معاش مي‌کنند. در خيابان آبي يک پيرمرد مسلمان ترک‌تبار به‌نام ابراهيم دکان عطاري دارد و هر روز يک پسر يازده‌ساله عبراني‌تبار که بدون مادر، بزرگ شده و به‌گفته خودش بيشتر برده پدرش است تا فرزند او از دکان پيرمرد خريد مي‌کند. رفته‌رفته بين پسر و عطار پير يک رابطه عاطفي پدر و فرزندي شکل مي‌گيرد. پسر گويا اين جمله نيچه را که مي‌گويد «هرکس پدر خوبي ندارد براي خودش پدري انتخاب کند» بدون آن‌که از آن اطلاع داشته باشد، به اجرا مي‌گذارد. اين قصه اما پيامي در خود نهفته دارد، پيامي که فقط يک کلمه است و هيچ‌گاه نيز مستقيم به آن اشاره نمي‌شود. اين کلمه کليد رمز قصه است و چنان تردستانه لابه‌لاي سطرها مخفي شده که به سخني يافت مي‌شود.
براي يافتن آن بايد به «گل‌ها» انديشيد، به دو گلي که لاي کتاب قرآن ابراهيم پژمرده شده‌اند. اين دو گل يادگار زماني است که پيرمرد جوان بوده و آن‌ها را در آغاز آشنايي با همسرش به او هديه داده و متقابلاً گلي از او دريافت کرده بوده است: دو گل «فراموشم مکن»، يادگار مقوله‌اي که تمام مرزهاي فرهنگي، زباني، سني و مذهبي را درمي‌نوردد، يادگاري که در اين گنبد دوار بماند.

فروشگاه اينترنتي 30بوک