

انتشارات نيماژ منتشر کرد:
آیریس مرداک (۱۹۹۹-۱۹۱۹) نویسندهی ایرلندی، متولد دوبلین. در دانشگاه آکسفورد به مطالعه علوم کلاسیک و تاریخ باستان رو آورد و در فلسفه، شاگرد ویتکنشتاین بود. سالها در همان دانشگاه به تدریس فلسفه پرداخت و آثار اولش، رسالههایی نظری بودند که در آنها بیشتر از هر چیز تحت تاثیر نظریههای سارتر و اگزیستانسیالیسم بود. رمان نویسی را از دههی ۵۰آغاز کرد و تا پایان عمرش ۲۶ رمان نوشت که مضمونهای اصلیشان، مسئلهی خیر و شر، روابط بین زن و مرد، ضمیر ناخودآگاه و مسئولیت هنرمند در جامعه بودند. او یکی از بزرگترین نویسندههای انگلیسی زبان قرن بیستم بود. رمان «دریا؛ دریا» مهمترین اثر ادبی مرداک به شمار میرود که در سال ۱۹۷۸ جایزهی بوکر را از آن خود کرد. این کتاب شاهدی بر اوج هنرنمایی مردام در به هم آمیختن ادبیات و فلسفه است. او با هنرمندی هرچه تمام، چنان این دو مقوله را با تکیه بر نظیههای خود بر هم تنیده که دشوار میتوان آن را از هم تمیز داد. در این رمان، یک مدیر شصت ساله و مستبد تئاتر، برای نوشتن زندگی نامهاش در ساحلی عزلت گزیده و عشق زمان جوانیاش را باز مییابد. این رمان، ترکیب استادانهای است از هنر، ادبیات، فلسفه و امیال انسانی.
«چیزی که میگویی به نظر خیلی هوشمندانه میآید؛ اما تهی است. عشق در آن دید روانشناختی، جایگاهی ندارد. انگار نمیتوانی تصور کنی که عشق میتواند ادامه داشته باشد. ادامه داشتنش به طبیعت معجزه آسای آن برمی گردد. احتمالا تا به حال این قدر عاشق کسی نبودهای.»
فروشگاه اينترنتي 30 بوک

شاید بپسندید














از این نویسنده














از این مترجم













