انتشارات چشمه منتشر کرد:
چهارمين رمانِ مهدي يزداني‌خُرّم (1358) قصه‌ي پنج برادر است در سال‌هاي دهه‌ي شصتِ ايران. از تهران تا اصفهان، از بيروت تا آبادان و از مشهد تا کليسايي کوچک در محله‌ي نارمَک که دو روح روي صليبِ لق‌شده‌اش نشسته‌اند. قصه‌ي برادرانِ «سوخته». برادراني که گم شده‌اند…» رمان در يک پروسه‌ي زماني بين سالِ 1360 تا 1367 در زمانِ گذشته و بخشي از آن در يکي دو سالِ اخير رخ مي‌دهد.
مهدي يزداني خرم در جشن رونمايي اين کتاب در مشهد در مورد نظرش درباره نويسندگي در ايران گفت:
سالها روزنامه نگاري من باعث شد در معرض خبر قرار بگيرم. اين حجم خبر در ايران به نوعي شگفت انگيز است که با آن مواجه هستيم. خبرهاي عجيب و غريب که به نوعي ارجاع به تاريخ ما دارد. من هميشه در همه جا اين جمله مرحوم داريوش شايگان را گفته‌ام: برايم خيلي عجيب است نويسندگان از ايران مهاجرت مي‌کنند. اين همه گسست در تاريخ، دو انقلاب، اين همه تحولات اجتماعي. کجاي دنيا اين همه ماجرا براي يک نويسنده است! اگر با درصد پايين در نويسندگي باشي، با دانستن تکنيک، يک نويسنده‌ي ايراني مي‌تواند بهترين نويسنده و درجه يک جهاني باشد.
رمان نويسي حاصل يک پروژ‌ه‌ي تحقيقي و فکري است. رمان نويسي بدون کنکاش در شخصيت‌ها و خواندن منابع امکان پذير نيست. حتي ذهني‌ترين رمان‌ها و غير تاريخي‌ترين رمان‌ها هم بايد پشت آن تحقيق و مطالعه باشد.
فروشگاه اينترنتي 30بوک
شاید بپسندید
