تاریخ فلسفه غرب (1)

سر آنتونی جان پاتریک کنی در سال 1931 به دنیا اومد. او فیلسوف بریتانیایی است که در زمینۀ فلسفۀ ذهن، فلسفۀ باستانی و مکتبی، فلسفۀ دین و فلسفۀ وینکنشتاین فعالیت دارد. او با پیتر گیج کمک شایانی به جنبش تومیست کرد، جنبشی که هدف آن ارائۀ اندیشۀ قدیس، توماس آکویناس به سبک فلسفۀ تحلیلی است. او رئیس سابق آکادمی بریتانیا و مؤسسۀ سلطنتی فلسفه است. کنی ابتدا به عنوان یک کشیش کاتولیک رومی در رُم آموزش دید و در‌ آ‌ن‌جا مدرک کارشناسی‌اش را در رشتۀ الهیات دریافت کرد. او پس از دریافت مدرک دکترایش از دانشگاه آکسفورد در سال 1961 استادیار دانشگاه لیورپول شد و بین‌ سال‌ها 1961 تا 63 در این دانشگاه کار می‌کرد و مدتی هم کشیش بود.

گرچه عمیقاً به تدریس سنتی کاتولیک و ادامۀ حضور در مراسم عشای مذهب کاتولیک علاقه داشت اما پس از مدتی با فلسفۀ تحلیلی و افکار آن آشنا شد و این جامعیت باعث شد در نهایت یک تومیست (توماس‌گرای) تحلیلی شود. در طول دهۀ 2000 کنی تاریخ فلسفۀ غرب را نوشت و هر چهار کتابش با عنوان تاریخ جدیدی از فلسفۀ غرب در سال 2010 منتشر شد. در اکتبر سال 2006 کنی مدال آکویناس انجمن فلسفی کاتولیک آمریکا را برای مشارکت قابل توجه‌اش در فلسفه دریافت کرد. پرتره‌های کنی در آکادمی بریتانیا، لندن، کالج بالیول و رودز هاوس و همچنین آکسفورد آویزان است. آنتونی کنی کتاب‌های تحسین‌آمیزی در خصوص فلسفۀ ذهن، تاریخ فلسفه و دین نگاشته است. کتاب‌هایی هم دربارۀ ارسطو، آکویناس و دکارت نوشته که هم برای متخصصان و هم غیرمتخصصان جذاب است.