باجی

انتشارات هشت منتشر کرد:
چند روز پيش، زبيده در حالي که بافه‌هاي برگ ذرت را از روي زمين جمع مي‌کرد، گفته بود: (( من از اين پيرزن بي دندون مي‌ترسم. امسال آب چشمه حسابي رفته پاي ذرت‌ها. هم شيري‌اند و هم دونه‌پر. اگه باجي با آن چشم هاي شور و سروصورت چروکيده چيزي ازشون بذاره!)
هيچ‌وقت جواب طعنه‌هاي زبيده را نداده است. تنها سرش را کج کرده است و از کنار زخم‌زبان‌ها گذشته و زبيده را واگذار کرده به خود چشمه. از آن روزي که زبيده گيس سفيدش را کشيده است، هر شب جارو به دست لب چشمه ورد مي‌خواند. جارو را تو آب چشمه فرو مي‌برد. خيس که شد دورتادور چشمه را جارو مي‌زند و ورد مي‌خواند. کار هر شبش است. آن‌قدر دعا مي‌کند تا سروکله‌ي ماري سياه از جوب عميق کنار پل پيدا مي‌شود و دور باجي مي‌چرخد و باجي وردگويان مي‌رقصيد.
فروشگاه اينترنتي 30بوک