تولد زیست سیاست

انتشارات ني منتشر کرد:
انتشار متنِ فرانسوي درس هاي کُلژ دوفرانس ظاهراً براي نخستين بار در سال 1999 از سوي انتشارات گاليمار آغاز شد. انتشار متن انگليسي آنها نيز چند سال بعد به قلم مترجمان مختلف، ازجمله گراهام برچل و ديويد ماسي، آغاز شد. تبارشناسي يا آناليتيکسِ قدرتِ به کارگرفته شده در اين درس ها، هيچ ميداني را از حفّاري هاي زير و رو کننده اش مستثنا نمي کند: امنيت، استعمار، مليّت، نژاد و عقبه قومي، سکس، تربيت و پايش کودکان، جنون و اختلال رواني، سوبژکتيويته، حقيقت مندي، فاشيسم، ليبراليسم هاي اروپايي و امريکايي، دولت و ترفندهاي مراقبت از اتباع، کنترلِ مواليد، کُشتن و زنده گذاشتن، فرماسيون سرمايه داري، تنبيه و کيفر، و جنگ که خود مدل جامعه انسان هايي است که روابطي جنگ آسا دارند.
زيست قدرت فوکويي، عبارت است از سيطره ي قدرت بر زندگي. مقصود از زيست قدرت، دست يابي قدرت به انسان به منزله ي موجودي زنده است، به طوري که امر زيستي زير کنترلِ دولت قرار گرفته، و دست کم، گرايشي به کنترل دولتي امر زيستي به وجود آمده است. اين يکي از اساسي ترين پديده هايي است که فوکو شکل هايي از آن را در قرن نوزده، و در ميان پرده هاي ظُلمانيِ قرن طولاني بيستم، در استالينيسم و فاشيسم، مي نماياند. در مورد ميزان وفاداري جورجو آگامبن، آنتونيو نگري، مايکل هارت، پل رابينو، دانا هاراوي، پاسکوئاله پاسکوئينو، آلبرتو توسکانو، ويليام کونولي و طيف وسيعي از انديشمندان اين نسل به ميشل فوکو، بر پايه درس گفتارهاي مربوط به زيست قدرت و زيست سياست بهتر مي توان داوري کرد.
ميشل فوکو در پانزدهم اکتبر 1926 در پواتيه فرانسه زاده شد، در دانشگاه سوربن فلسفه خواند و ليسانس خود را در سال 1948 گرفت. وي براي مدت کوتاهي عضو حزب کمونيست فرانسه بود ولي در سال 1951 از آن حزب کنار کشيد. فوکو در دهه ي 1950 به تحصيل در روانشناسي علاقه پيدا کرد و درجه ي ليسانسي در روانشناسي و سپس ديپلمي در رشته ي آسيب شناسي رواني گرفت. در همان سال ها وي پژوهش هايي در آسيب شناسي رواني انجام داد. پس از آن وي به سوئد، لهستان و آلمان رفت و در دانشکده هاي زبان فرانسه در آن کشورها به تدريس پرداخت و سرانجام در دانشگاه هامبورگ با نوشتن رساله اي در باب جنون به اخذ درجه ي دکتري نائل آمد و در سال 1964 استاد فلسفه ي دانشگاه کلرمون در فرانسه شد. پي از آن فوکو به عنوان استاد «تاريخ نظام هاي انديشه» در کلژ دو فرانس تدريس مي کرد. فوکو به سرعت در حوزه ي روشنفکري فرانسه شهرت يافت و ديري نگذشت که نفوذي جهاني پيدا کرد. وي چشم اندازهاي يکسره نويني در فلسفه، تاريخ و جامعه شناسي گشود. در تعبيرهاي گوناگون، وي را «فرزند ناخلف ساختگرايي»، ديرينه شناسي فرهنگ غرب، پوچ نگار و ويرانگر علوم اجتماعي رايج خوانده اند. بسياري از شارحان آثار فوکو برآنند که نمي توان انديشه ي او را به آساني در درون شاخه هاي علوم اجتماعي متداول طبقه بندي کرد. با اين همه، بي شک اثر انديشه ي او بر بسياري از حوزه هاي علوم اجتماعي و فلسفه پايدار و ماندگار خواهد ماند. فوکو در 25 ژوئن 1984 درگذشت.
«تئاتر فلسفه»، «مراقبت و تنبيه»، «اراده به دانستن»، «ايران: روح يک جهان بي روح»، «تولد زيست سياست»، «ديرينه شناسي دانش» و «خاستگاه هرمنوتيک خود» آثاري ست که نشر ني از ميشل فوکو منتشر کرده است.
رضا نجف زاده، مؤلف، مترجم و پژوهشگر متولد سال 1356، و دانش آموخته ي دکتري علوم سياسي از دانشگاه تهران است. انبوه خلق: جنگ و دموکراسي در عصر امپراتوري در سال 1386 جايزه ي کتاب فصل پاييز در رشته ي علوم سياسي را دريافت کرد، و در سال 1387 به عنوان اثر برگزيد ه ي پانزدهمين دور ه ي کتاب سال دانشجويي در رشته ي علوم سياسي شناخته شد. اين کتاب در سال 1392 جايزه ي جشنواره ي آثار برتر حوزه ي جهاني شدن را به خود اختصاص داد.
فروشگاه اينترنتي کتاب 30بوک