دفن ساردین

انتشارات نيماژ منتشر کرد:
فرناندو آرابل (1932)
نويسنده، شاعر و نمايشنامه نويس اسپانيايي، متولد ملينا.
نوشتن را از کودکي آغاز کرد و در ده سالگي جايزه ي (کودک با استعداد) را برنده شد. پدرش نظامي بود و در جنگ داخلي اسپانيا، به علت مخالفت با کودتاي نظامي ژنرال فرانکو به اعدام محکوم شد اما از مرگ نجات پيدا کرد و براي هميشه ناپديد شد. آرابال براي ادامه ي تحصيل به مادريد رفت و در دانشگاه اين شهر حقوق خواند. در شعرها و نمايشنامه هايش به انتقاد از حکومت فرانکو پرداخت و به دليل سانسور حاکم، مجبور شد اسپانيا را ترک کند و از سال 1955 در فرانسه ساکن شود. از اين تاريخ به بعد، آثارش را به فرانسه مي نويسد.
فرناندو آرابال بيش از صد نمايشنامه نوشته و هفت فيلم ساخته است. چهارده رمان، چند مجموعه شعر و چندين مقاله درباره ي ادبيات، تئاتر و هنرهاي تجسمي و همچنين نامه ي مشهورش به ژنرال فرانکو از ديگر آثار او هستند. او در سال 1962، به همراه رولند توپر و آلخاندرو خودوروفسکي تئاتر پانيک را بنيان نهاد که تحول بزرگي در تئاتر آن دوره بود.
آرابال رمان (دفن ساردين) را براساس يکي از تابلوهاي فرانسيسکو گويا نوشته است و مي توان گفت که اين رمان وقايع فستيوال دفن ساردين را به صورت فراواقعي و با تصاوير خشن و عجيب به تصوير مي کشد. اين فستيوال با هدف زنده نگه داشتن فرهنگ اسپانيا برگزار مي شود و طي آن، مردم با لباس هاي عجيب به خيابان ها مي آيند و جشن مي گيرند. ماهي نماد زندگي و دفن آن نماد مرگ است.
(دسته ي کورها علم هايي با سر حيوانات بر بالاي آن در دست دارند که نماد شهوت انساني است. يکي از آن ها سر انساني است که بيني درازي دارد. ديگري موجودي شبيه ماهي است که بال دارد. سومي قورباغه اي است با کلاهي باريک به سبک کلاه جنگجويان کره اي. چهارمي سر انساني است که کلاه شاپو به سر دارد.)
فروشگاه اينترنتي 30 بوک