روی ماه خداوند را ببوس (پالتویی)

نظرات دیگر کاربران

• • مهدی گلی
  • پاسخ به نظر

  یکی از مزخرف ترین رمان هایی که تا الان خوندم

• • علی اکبر نجفی
  • پاسخ به نظر

  آدم ها در داستان های مستور،ترکیبی هستند از سادگی، صداقت، گناه، اندوه و عشقی غیرمعمول. این داستان، اولین کار مستور بود که مشهور شد. بعد از این کتاب، مستور فضاها و آدمهای همین کتاب را هی تکرار کرد. در زمانه ای که ایمان به خدا و عشق به انسانیت در لبه ی پرتگاه قرار گرفته، این کتاب، داستانش را چنان مومنانه روایت می کند که می شود یک نفس خواندش و در پایان نفسی به آرامی کشید

• • نادیا حاجیان
  • پاسخ به نظر

  مطالب خوبی رو به شیوه ساده بیان می کنه.

• 1
• 2

بریده های دیگر کاربران

• 

  • سید مجتبی پژمان
  • 1

  هرکس روزنه ای است به سوی خداوند، اگر اندوه ناک شود. اگر به شدت اندوه ناک شود.