روی ماه خداوند را ببوس (پالتویی)

یکی از مزخرف ترین رمان هایی که تا الان خوندم

آدم ها در داستان های مستور،ترکیبی هستند از سادگی، صداقت، گناه، اندوه و عشقی غیرمعمول. این داستان، اولین کار مستور بود که مشهور شد. بعد از این کتاب، مستور فضاها و آدمهای همین کتاب را هی تکرار کرد. در زمانه ای که ایمان به خدا و عشق به انسانیت در لبه ی پرتگاه قرار گرفته، این کتاب، داستانش را چنان مومنانه روایت می کند که می شود یک نفس خواندش و در پایان نفسی به آرامی کشید

مطالب خوبی رو به شیوه ساده بیان می کنه.

من می‌تونم بگم بیشتر از کلیت رمان ، از دیالوگ هاش خوشم اومد واقعا بعضی از دیالوگ ها عجیب زیبا و دلنشین بودند

این کتاب برای علاقه مندان ب عرفان خیلی خوبه ....من بارها و بارها خوندمش