با آخرین نفس هایم (کتابسرای نیک)

با آخرین نفس‌هایم از سایت گودریدز امتیاز ۴.۳ از ۵ را دریافت کرده است.

با آخرین نفس‌هایم از سایت آمازون امتیاز ۴.۶ از ۵ را دریافت کرده است.

با آخرین نفس‌هایم خودزندگینامه و خاطراتِ لوئیس بونوئل یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین فیلم‌سازان اسپانیایی است که برخی از مهم‌ترین فیلم‌های سینمای مُدرن را ساخت و با فیلم‌هایی متفاوت توانست برندهٔ جایزهٔ اسکار شود. این کتاب اولین‌بار در سال ۱۹۸۳ منتشر شد و بونوئل در خاطره‌ای که تماماً سورئالیسم است، نگاهی هنری به زندگی خود داشته است. او با نثری خواندنی خطوط شگفت‌انگیز زندگی‌اش ر ادنبال می‌کند و از خاطرات دوران کودکی‌اش می‌گوید تا به رویاهای الهام‌بخش خود می‌رسد. او در این کتاب از دوستی‌های آشفته‌اش با فدریکو گارسیا لورکار و سالوادور دالی پرده برداشته است. روایات شخصی او در این کتاب مسائل سیاسی مبرم زمانِ خودش را از شبح فاشیسم گرفته تا جنگ‌های فرهنگی و هسته‌ای در برمی‌گیرد که بسیاری از آن‌ها هنوز هم تاریخ کشورش را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

«شاید این کتاب به سادگی، زیباترین وصیت‌نامه‌ای باشد که تابه‌حال یک کارگردان سینما از خود به جای گذاشته است.» - بررسی کتاب نیویورک تایمز

«یکی از بهترین کتاب‌هایی که تابه‌حال یک فیلمساز نوشته است. بونوئل نقطهٔ عطف انسانی برای لحظه‌ای است که اروپا با آمریکا تلاقی می‌کند و از طرح‌های مذهبی، دینی، مالی و پیشرفت‌هایی می‌گوید که همه آن‌ها را رؤیا می‌پنداشتند.» - نیو ریپابلیک

«لوئیس بونوئل زندگی‌های بسیاری داشت‌ ـ او سورئالیست، مبلغ جنگ داخلی اسپانیا،  دوست هنرمندان و شاعران و فیلمساز بود. او با صراحت و شوخ‌طبعی شگفت‌انگیز خود نظرات گاه تندی دربارهٔ اعضای باسواد و آوانگارد حلقهٔ اجتماعی گسترده‌اش از جمله پابلو پیکاسو، خورخه گارخه گاری، تیزور لوئيس، ژوژه گاری و بسیاری دیگر می‌داد. داستان‌های رنگارنگ او از زندگی‌اش، مردی با تخیل بالا و تأثیر خیره‌کننده را نشان می‌دهد.» ـ بوک ژاکت

این کتاب مملو از نکات مهم و خواندنی دربارهٔ فیلم‌های بونوئل است و یک خواندنی ضروری برای طرفداران سینما و هر کسی است که تابه‌حال می‌خواسته دنیا را از یک چشم یک سورئالیست ببیند.

«مادرم در ده سال آخر زندگی حافظه‌اش را رفته رفته از دست می‌داد. او با برادرهایم در ساراگوسا زندگی می‌کرد. یک بار که به دیدنش رفته بودم دیدم که بچه‌ها مجله‌ای به دستش دادند و او با دقت از اول تا آخر آن را ورق زد. بعد آن را از او گرفتند و مجلهٔ دیگری به او دادند که در واقع همان مجلهٔ اولی بود و او باز با همان دقت و علاقه آن را تا آخر ورق زد. کار مادرم به جایی رسیده بود که دیگر حتی بچه‌هایش را نمی‌شناخت و آن‌ها را بجا نمی‌‌آورد. او از نظر بدنی تندرست بود و برای سن و سالش خیلی هم پرتحرک بود. من پیش او می‌رفتم، او را بغل می‌کردم و مدتی کنارش می‌ماندم؛ بعد از اتاق بیرون می‌آمدم و پس از چند لحظه دوباره نزد او برمی‌گشتم. او باز با همان حالت قبلی به رویم لبخند می‌زد و تعارف می‌کرد که پیش او بنشینم، انگار که قبلاً مرا ندیده است؛ حتی اسم مرا هم فراموش کرده بود. در آن روزگاری که در ساراگوسا به دبیرستان می رفتم، اسم همهٔ پادشاهان سلسله‌های قدیمی اسپانیا، مساحت و جمعیت همهٔ کشورهای اروپا و یک مشت چرندیات دیگر را از بر بودم. در مدرسه معمولاً برای این‌جور حافظهٔٔ ماشینی ارزش زیادی قائل نبودند. در اسپانیا، به این قبیل دانش‌آموزان «خر حافظه» می‌گفتند، و من با این که خودم یک‌پا «خر حافظه» بودم، این‌جور ادا و اطوارها را مسخره می‌کردم.»

«حافظه به همان اندازه که ضروری و پرتوان است، شکننده و ضربه‌پذیر هم هست. حافظه هم از سوی دشمن اصلی‌اش، یعنی فراموشی، تهدید می‌شود و هم از جانب انبوه خاطرات آشفته و پراکنده‌ای که هر روز بر آن آوار می‌شوند. یک مثال بزنم: من بارها از مراسم عروسی پل نیزان، روشنفکر مارکسیست برجستهٔ دههٔ ۱۹۳۰، برای دوستانم تعریف کرده‌ام (در این کتاب هم ماجرا را شرح می‌دهم.) رواق کلیسای سن ژرمن دپره جلوی چشمم زنده می‌شود. مهمان‌ها را می‌بینم که خودم هم در میان آن‌ها هستم، محراب کلیسا، کشیش را و ژان‌ پل سارتر را که شاهد عقد است. همین پارسال بود که ناگهان به خود آمدم و از خودم پرسیدم: آخر چطور چنین چیزی امکان دارد؟ پل نیزان مارکسیستی بود معتقد، و همسرش هم در خانواده‌ای غیرمذهبی بزرگ شده بود؛ این دو نفر امکان نداشت که به ازدواج کلیسایی تن بدهند. چنین چیزی کاملاً غیرممکن است. آیا من یک خاطره را تغییر شکل داده‌ام؟ آیا این خاطره را از خودم ساخته‌ام؟ آیا آن را با خاطرهٔ دیگری درهم آمیخته‌ام؟ آیا دکور آشنای یک کلیسای معروف را روی صحنه‌ای که شنیده‌ام سوار کرده‌ام؟ واقعیت را هنوز هم نمی‌دانم. حافظهٔ ما زیر فشار و نفوذ دائمی تصورات و رؤیاهای ماست، و از آن‌جا که دچار این وسوسه هستیم که رؤیاها و خیالبافی‌های خودمان را واقعی بگیریم، گاهی از دروغ‌های خودمان هم حقیقت می‌سازیم.»

«اولین کسی که در کالاندا ماشین خرید دون لوئیس گونزالس نام داشت؛ مردی لیبرال‌منش که با کشیش‌ها سخت مخالف بود. مادر او دونیا ترینیداد بیوهٔ ژنرال بود و به خانواده‌های اشرافی سویل تعلق داشت. این خانم بانزاکت به خاطر دهن‌لقی کلفت‌های خودش دچار دردسر شد. در حقیقت، او برای طهارت گرفتن از ظرف ناجوری استفاده می‌کرد که زنان اشرافی نجیب کالاندا با خشم فراوان، شکل آن را با دست‌های خودشان شبیه یک گیتار مجسم می‌کردند. به خاطر همین لگن نکبت بود که آن‌ها یک مدتی از حرف زدن با دونیا ترینیداد خودداری کردند. دون لوئیس گونزالس در زمانی که به تاکستان‌های ما شته افتاده بود، نقش مهمی ایفا کرد. درخت‌ها جلوی چشم ما به سادگی می‌مردند، اما دهقان‌های کله‌شق از بیرون آوردن آن‌ها و نشاکردن نهال‌های امریکایی که در سراسر اروپا رواج پیدا کرده بود، خودداری می‌ورزیدند. یک مهندس کشاورزی که برای مقابله با آفت کشت از تروئل آمده بود، در اتاق بزرگ شهرداری میکروسکوپی گذاشت تا همه بتوانند اصله‌های آفت‌زده را ببینند؛ اما این کار هم نتیجه‌ای نداد. کشاورزان باز هم به تعویض نهال‌ها تن نمی‌دادند دون لوئیس برای این‌که به آن‌ها درسی بدهد، همهٔ موهای خودش را از خاک بیرون کشید و با اصله‌های تازه جایگزین کرد.»

ارزش هنری و تاریخی کتاب با آخرین نفس‌هایم را نمی‌توان نادیده گرفت. بونوئل مهم‌ترین هنرمند مکتب سورئالیسم در عرصهٔ سینما به شمار می‌رود، و آگاهی از نظریات و تجارت هنری او در شناخت این جنبش هنری و آشنایی با پیدایش و سیر تکامل آن سودمند است. از این گذشت، جایگاه تاریخی بونوئل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. او نمایندهٔ نسلی از هنرمندان و روشنفکران جمهوری‌خواه اسپانیا در سال‌های قبل از جنگ جهانی دوم است که زخم‌های دردناک جنگ و شکست و تبعید را بر تن دارد. نسلی که با پیروزی دیکتاتوری نظامی ژنرال فرانکو شکست خورد و تار و مار شد، اما تسلیم نشد. از اسپانیا رانده شد اما ریشه‌کن نشد. بونوئل بسیاری از چهره‌های روزگار خود را فقط به نام و برخی را با زندگی و آثارشان معرفی می‌کند. از زبان او با کسان بیشماری آشنا می‌شویم که در رشد و شکوفایی فرهنگ معاصر حوزهٔ اسپانیا نقش مهمی ایفا کرده‌اند بنابراین این کتاب انباشته از نکات و داده‌های تاریخی است.

• حافظه
• خاطراتی از قرون وسطا
• طبل‌های کالاندا
• ساراگوسا
• از خاطرات خواهرم
• از این دنیای فانی
• مادرید، کوی دانشگاه ۱۹۱۷ ـ ۱۹۲۵
• پاریس ۱۹۲۵ ـ ۱۹۲۹ 
• خواب‌ و خیال‌ها
• سورئالیسم ۱۹۲۶ ـ ۱۹۳۳
• امریکا ـ ۱۹۳۰
• اسپانیا و فرانسه ۱۹۳۱ ـ ۱۹۳۶
• از عشق و دلدادگی
• جنگ داخلی اسپانیا از ۱۹۳۶ ـ ۱۹۳۹
• تأملات فلسفی
• دوباره در امریکا از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۶
• هالیوود، ادامه و پایان
• مکزیک سال‌های ۱۹۴۶ ـ ۱۹۶۱
• دلخوشی‌ها و بیزاری‌های من
• اسپانیا، مکزیک، فرانسه از ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۷
• آخرین نفس

• کتاب بونوئلی‌ها اثر دیگری از لوئیس بونوئل فیلم‌ساز اسپانیایی است. این کتاب حاوی اشعار و داستان‌ها و نوشته‌های سورئالیستی این فیلمساز است که به فارسی ترجمه شده است. با مطالعهٔ این کتاب قرار است با زندگی کامل این سینماگر آشنا شوید که یکی از چهره‌های شاخص سینمای اسپانیا بود.